Η Παναγία μας νά εἶναι γιά ὅλους μας βοήθεια, προστασία καί μεσίτρια πρός τόν Κύριο γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας.

 

Πως έγινε η Κοίμησις της Θεοτόκου κατά τον εορτάζοντα Άγιον Μάξιμο τον Ομολογητή

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

 

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

Ἀπέστειλε πάλιν εἰς αὐτὴν τὸν ἀρχάγγελον Γαβριὴλ γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλη τὴν ἔνδοξον ἐκδημίαν της, καθὼς ἄλλοτε τὴν θαυμαστὴν αὐτῆς σύλληψιν.

Τὴν ἐπεσκέφθη λοιπὸν ὁ ἀρχάγγελος καὶ τῆς ἐπέδωσε ἕνα κλάδον φοίνικος, σύμβολον τῆς νίκης, τὸ ὁποῖον εἶχε ἄλλοτε χρησιμοποιήσει ὁ λαὸς ὑποδεχόμενος εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν Υἱόν της, τὸν νικητὴν τοῦ θανάτου καὶ ἐξολοθρευτὴν τοῦ Ἅδου.

Ὁμοίως καὶ τώρα ὁ Γαβριὴλ δίδει αὐτὸν τὸν κλάδον εἰς τὴν Παρθένον, ὡς σύμβολον τῆς νίκης κατὰ πάντων τῶν δεινῶν καὶ τῆς καταλύσεως τοῦ θανάτου, λέγοντας· «Ὁ Κύριος καὶ Υἱός σου σὲ προσκαλεῖ: Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ἔλθης πλησίον μου, ὦ καλὴ μῆτερ μου ( Ἆσμ. ἀσμ. β΄, 10 καὶ 13).

Γιὰ τοῦτο μὲ ἀπέστειλε πάλι νὰ σοῦ ἀνακοινώσω, ὦ «εὐλογημένη ἐν γυναιξί», ὅτι .....

Ίδετε και στοχασθήτε άνθρωποι.....

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ
ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΕΥΡΕΘΕΙΣΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥΕγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της αληθείας.

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η επιστολή αύτη ευρέθη εις την αγίαν πόλιν της Ιερουσαλήμ, εις το χωρίον Γεθσημανή, επί του τάφου της υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Θεού θέα, θείον θαύμα.

Διήγησις του μεγάλου και φρικτού μυστηρίου, ό εγένετο εις την αγίαν πόλιν της Ιερουσαλήμ εις την εκκλησίαν Σιών. Ήτο ημέρα Τετάρτη ότε λίθος έπεσεν εκ του Ουρανού, και ήτο αυτός ο λίθος μικρός είχε δε μέσα γράμματα θεϊκά και ουδείς ηδύνατο να τον σαλεύση.

Τότε ο αγιώτατος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Ιωαννίκιος.....

«Ιδού, γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί.»...ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ !!!!!

Πρέσβευε,  Δέσποινα,   υπέρ  ημών των αχρείων

δούλων Σου!

 Σμίξε τα δύο χέρια Σου, μπρος στ'  Άγιο παιδί Σου,

 και παρακαλεί, Δέσποινα, ακόμη και για μένα.

Ας ψιθυρίσει έλεος η σπλαχνική φωνή Σου,

κι ας δεηθούν τα χείλη Σου για σπλάχνα πονεμένα.

Εσένα, Παναγία μου, Εσένα έχω μόνο,

εις την ελπίδα, στ' όνειρο, εις την χαρά, τον πόνο.

 Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος,

Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα,

ελεημοσύνη ο πτωχός, νερό ο διψασμένος,

μα η καρδιά μου Δέσποινα, αυτή σε κράζει Μάνα!

Στην Παντάνασσα σε καιρό πειρασμών

Παντάνασσα, πανύμνητε, Παρθενομήτορ Κόρη,

εμών ρημάτων άκουσον και πρόσχες μοι τοις λόγοις.

Ίδε δακρύων σταλαγμούς, ίδε ψυχής την λύπην,

 ίδε και μη παρίδης με, Δέσποινα Θεοτόκε.

Ου φέρω τας επιβουλάς σατάν του βροτοκτόνου,

ου φέρω την επίθεσιν, ου φέρω την κακίαν.

Ου στέγω τούτου μηχανάς, ενέδρας, λόγους, δόλους,

ουχ υπομένειν δύναμαι την πλάνην και απάτην.

Βιάζει και πειράζει με νυκτός και καθ' ημέραν

συντρίβει και θηρεύει με, πράξεσιν αθεμίτοις.

Εις αμαρτίας βάραθρα έλκει και συνωθεί με·

ψυχής τας κόρας έσβεσεν, ημαύρωσε τον νουν μου.

Το σώμα κατερρύπωσεν, εσπίλωσε το πνεύμα·

εξέδυσέμε την λαμπράν στολήν της σωφροσύνης.

Αφήρπασεν, εσύλησε τον πλούτον της ψυχής μου,

τα δώρα και χαρίσματα τ' από Θεού δοθέντα.

Πένητα με κατέστησε πάντων καλών ων είχον

λοιπόν, Αγνή πανάχραντε, Χριστιανών η δόξα.

Των θλιβομένων χαρμονή, λιμήν χειμαζόμενων

και σκέπη και κραταίωμα των καταπονούμενων.

Ή τον Χριστόν μου τέξασα του κόσμου τον Δεσπότην

και γαλακτοτροφήσασα τον τρέφοντα την κτίσιν.

Ελέησον, οικτείρησον τον σον αχρείον δούλον

και τον εχθρόν τον πονηρόν, τον ψυχοφθόρον λύκον,

κατάβαλε, Πανύμνητε, ελπίς απηλπισμένων

και δός μοι την συγχώρησιν των πρώην μου πταισμάτων,

και την άντίληψιν την σην νυν τε και μέχρι τέλους·

Θεογεννήτορ, έχειν με, μηδόλως χωρισθήναι.

Επί τω τέλει φάνηθι μεσίτις και προστάτις ·

εξαιρουμένη με δεινών κ' αισχύνης αιωνίου.

 Έν λύπαις γαρ παράκλησιν έχω σε, Θεομητορ,

προστάτιν εν τοις πειρασμοίς, ρύστιν εν τοις κινδύνοις.

Νυν τας ελπίδας επί σοι τίθημι, Θεοτόκε·

σε κέκτημαι και βοηθόν κατά των εναντίων.

 Εν θλίψεσι παραψυχήν, εν νόσοις θεραπείαν

καθ' όλον παραμύθιον δια παντός του βίου.

Και δός φωναίς ψαλμωδικαίς ευχαριστείν σοι, Κόρη·

Και μεγαλύνειν δια σου τον πλάστην και Θεόν μου.

Πάντοτε, νυν τε και αεί κ'  εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

(Από το Συνταγμάτιον ευχών ίερ. Ματθ. Τζιγάλα του Κυπρίου, Προσευχητάριο Σιμωνώφ)

Μεγαλυνάρια...
Γοργοϋπηκόου τήν θαυμαστήν καί σεπτήν Εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί, θαύματα τελοῦσαν καί βρύουσαν ἰάσεις καί ταύτην μετά πόθου κατασπασώμεθα.

Ἔχοντες Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, Ἀνύμφευτε Κόρη, ὡς προπύργιον ὀχυρόν, προσφεύγομεν ταύτῃ καιρῶ τῶν τῶν κινδύνων καί ἐπηρείας πάσης ἀπολυτρούμεθα.

Νῦν καιρός ἀνάγκης ἦλθεν ἡμῖν, νῦν παρέστη χρεία βοηθείας, Κόρη, τῆς Σῆς, λύτρωσαι οὖν πάσης ἀνάγκης καί κινδύνου καί χεῖρα βοηθείας τάχιστα ὄρεξον.

Ἔχει μέν, Παρθένε, ὁ οὐρανός, σῶμα καί ψυχήν Σου, ἐξαστράπτοντα φαεινῶς, ἔχει δέ μορφήν Σου Μονή Δοχειαρίου, τήν ἐπικαλουμένην Γοργοϋπήκοον.

Ἆρόν Σου τά ὄμματα, Μαριάμ, καί ἴδε εὐσπλάχνως τούς Εἰκόνι Σου τῆ σεπτῆ παρεστῶτας, Κόρη, καί Σέ παρακαλοῦντας καί πλήρωσον αἰτήσεις τούτων, Πανύμνητε.

Ἴδοιμι, Παρθένε, ψυχορραγῶν, ἐν καιρῶ θανάτου, τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, παραμυθουμένην καί ἱλαρῶς καί ὄψεις τῶν δαιμόνων ἀποδιώκουσαν.

«Ιδού, γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί.»

 Άβυσσος ευσπλαχνίας, Άγαμος, Αγάπη, Αγία Σιών, Αγία αγίων μεγαλύτερη, Αγία Ζώνη, Αγία Σκέπη, Αγιοτέραν, Αγνή, Αγνείας ηώς, Αγλάισμα μητέρων,  Αδαμιαία, Αδιάβατος θάλασσα, Αδιόδωτος Πύλη, Αειμακάριστος, Αειπάρθενος, Αέναος Κρήνη, Αινετή, Αιτία αγαθών, Αληθινή, Ακάθιστος ύμνος, Ακαταίσχυντος, Ακήρατος, Ακήρατη φυτοφόρος, Ακοίμητος, Ακοή, Ακρωτήρι καλής ελπίδας, Ακτίς νοητού ηλίου, Άμεμπτος, Αμετάθετος Ελπίς, Άμπελος, Άλας αρετών, Αλόχευτη λοχεία, Αμπέλι θεογεώργητο, Αμνάς, Αμόλυντος, Άμωμος,  Ανακεφαλαίωση Χαρίτων, Άνασσα, αναιρέτις αράς, Ανήροτος χώρα, Άνθος αμάραντον, Άνθος αφθαρσίας, Άνθος Χριστόν βλαστήσασα, Ανοικτήριον Παραδείσου,  Άξιον Εστί, Αξιομακάριστος, Απείρανδρος, Απειρόγαμος, Απειρόκακη, Απίστων αμφίβολον άκουσμα, Απόρθητο τείχος Βασιλείας, Αρετής εικόνα, Άρνηση κάθε κακίας, Άρρητος σοφία, Άρουρα ευφορίας οικτιρμών, Άρτος ζωής, Αρχαία, Αρχιστράτηγος, Αρχηγός σωτηρίας, Ασίγαστο στόμα, Άσμα ασμάτων, Άσμα αγγέλων, Άσμα τρισεράσμιο, Ασπασμός άνωθεν, Άσπιλος, Άσπορος Βλάστησις, Αστέρα, Άστρον άδυτον, Ασύγκριτος, Αυγή, Αυλήν, Άφλεκτος Βάτος, Άφθορος, Αχείμαστος όρμος,  Άχραντος.

Βαθεία, Βακτηρία,

ΘΑΥΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ή Κυρία Θεοτόκος κατά τον έξω χαρακτήρα καί ήθος του σώματος ήτο σεμνή καί σεβάσμια κατά πάντα, ολίγα καί απαραίτητα λαλούσα, ήτο ογλήγορος εις το υπακούειν καί ευπροσήγορος, ετίμα όλους καί επροσκύνει, είχε το μέγεθος του σώματος μέσον καί σύμμετρον, δεν επαρουσιάζετο εις κάθε άνθρωπον, ήτο μακράν από τον γέλωτα καί έξω από κάθε ταραχή καί θυμό. Το χρώμα του θεοδόχου Της σώματος ήτο όμοιο με το χρώμα του σιταριού. Είχε ξανθάς τάς τρίχας της κεφαλής, είχεν οφθαλμούς πολλά ωραίους, χρωματισμένους με θείαν σεμνότητα, ωραισμένους με κόρας οξείς καί όμοιας με την ελαίαν, καί καλλυνομένας με βλεφαρίδας φαιδροπρεπείς. Είχε τα οφρύδια μαύρα, κυκλικώς σχηματισμένα. Είχε την μύτην ομαλήν καί ευθείαν. Τα πανάμωμα χείλη Της ήτον ανθηρά, λάμποντα κοσμίως με ερυθρόν χρώμα καί γέμοντα από την των λόγων γλυκύτητα. Είχε το ιεροπρεπές πρόσωπον ολίγον μακρύ, είχε τάς θεοδόχους χείρας Της μακράς καί τους δακτύλους των χειρών μακρούς με λεπτότητα.
Ητο ανυπερήφανος καί είχε ταπείνωσιν υπερβάλλουσαν, εφόρει ρούχα φυσικώς χρωματισμένα, καθώς δηλούται από το άγιον μαφόριον, αυτόχροον υπάρχον. Καί δια να ειπούμε καθολικώς, ή Κυρία Θεοτόκος ήτο κατά τα εξωτερικά μέλη του σώματος γεμάτη τόση θείαν χάριν καί σεβασμιότητα, ώστε όπου όστις έβλεπε Αυτήν, ελάμβανε εις την ψυχήν του κάποιον φόβον καί ευλάβειαν, καί χωρίς να Την ηξεύρη προτήτερα, εγνώριζε από μόνον τον εξωτερικόν χαρακτήρα Της ότι Αύτη αληθώς είναι Μήτηρ Θεού. Καί ό Αρεοπαγίτης θείος Διονύσιος, από την πολλήν άγάπην πού είχε προς τον Χριστόν, άκουσας ότι έζη σωματικώς ή πανάμωμος Μήτηρ Αυτού, επήγε να Την ίδή, καί λοιπόν βλέπων την θείαν θεωρίαν καί την θαυμάσια καί βασιλική ωραιότητα Της, ίδών δε καί τους Αγγέλους ισταμένους τριγύρω Αυτής καί Την εδορυφόρουν ως βασίλισσαν, άκουσας δε καί τα ουράνια λόγια εκ του αγίου στόματος Της, εξέστη ομολογήσας ότι καί μόνος ό σωματικός Αυτής χαρακτήρ καί το είδος Της Την εμαρτύρουν πώς είναι Μήτηρ Θεού κατ' άλήθειαν.
Μεγαλείον καί εξαίρετον ήτο εις μόνην την Θεοτόκον, διότι θεόθεν ήτο δεδωρημένον, ίνα γεννηθή εν τη Παλαιά Διαθήκη Παιδίον θήλυ κατ' επαγγελίαν, καί μάλιστα εκ της στείρας, της θεοπρομήτορος Αννης. Γνωστόν όμως έστω ότι ή Κυρία Θεοτόκος, δια τα μεγαλεία πού Της έδωκεν ό Θεός, εσυνερίζετο τρόπον τινά καί εφιλοτιμείτο να αγωνίζεται καί Αυτή μετά την Ανάληψιν του Υιού Της με προσευχάς, με γονυκλισίας καί με κάθε είδος ασκήσεως. Όθεν λέγεται λόγος ότι, από τάς συχνάς γονυκλισίας όπου ή Θεοτόκος εποίει , εβαθούλωσαν αί πλάκες, επάνω εις τάς οποίας τα γόνατα έκλινεν.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΥΜΑΣ

Η μητέρα μας και μητέρα του Κυρίου μεσιτεύει συνεχώς για όλους μας. Η καλή Παναγιά μας αγκαλιάζει προστατευτικά με το πέπλο Της. Η μεσιτεία Της εισακούεται. Έρχονται καλές ημέρες ανέλπιστες ακόμη και γι’ αυτούς που δεν έχουν λίγο χρόνο να διαθέσουν στον ουρανό! Μη φοβάσαι καλέ μου άνθρωπε.Ο συννεφιασμένος ουρανός πια καθαρίζει και η θεϊκή παρέμβαση θα είναι αισθητή.Έρχεται η μεγάλη θρησκευτική γιορτή, όπου όλοι θα ευχαριστούν και θα δοξάζουν τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό. Ο Χριστός μαζί μας. Ο Κύριος θέλει τη γη που τόσα πέρασε στους αιώνες να τη δει στα γαλάζια της, όπως ο ουρανός.Η μικρή αυτή χώρα,η Ελλάς θα λάβει την έδρα της χριστιανοσύνης. Εμπρός λοιπόν, εσείς οι ταγοί της Εκκλησίας δώστε το στίγμα για την ενότητα του ουρανού και της γης.         ΑΜΗΝ

IASMOS