Αλυσίδες δε φορώ μα ελεύθερος δε ζω

 

 

Στην μέση του μαθήματος στο πανεπιστήμιο, ένας φοιτητής ξαφνικά ρώτησε τον καθηγητή του…

Κύριε, ξέρετε πώς πιάνονται τα αγριογούρουνα;

Ο καθηγητής σκέφτηκε ότι αυτό είναι ένα αστείο και περίμενε την συνέχεια λέγοντας…

Όχι! Για πεσμου…

Πρώτα ανακαλύψτε πού συχνάζουν στο δάσος και εκεί αφήστε στο έδαφος λίγο καλαμπόκι. Τα αγριογούρουνα θα έρχονται κάθε μέρα για να φάνε το “τζάμπα” καλαμπόκι, και όταν συνηθίσουν να έρχονται καθημερινά φτιάξτε περίφραξη από την μία πλευρά, γύρω από το σημείο που έχουν συνηθίσει να τρώνε…

Η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια και η Αλήθεια, που είναι ο Χριστός.....

Ο ορθόδοξος ιεραποστολικός σύλλογος «Κυριακή» το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου διοργάνωσε διάλεξη στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κατερίνης με ομιλητή τον ιερομόναχο π. Σάββα Αγιορείτη, με θέμα «Υποκρισία».
Σε ένα πολυπληθές ακροατήριο ο π. Σάββας διαπραγματεύθηκε το θέμα του αρχίζοντας με το γράμμα ενός δεκαεφτάχρονου νέου προς τον Ιησού Χριστό, όπου ο νέος αυτός εκφράζει την απογοήτευσή του ότι η υποκρισία έχει διαποτίσει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και έχει επηρεάσει ακόμα και αυτόν. Σεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν και ζει σε έναν κόσμο όπου επικρατεί το ψεύτικο χαμόγελο και η «ευγένεια». Ο π. Σάββας ανέλυσε λόγους του Νικηφόρου Θεοτόκη (19ος αι.) και του Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου (4ος αι.) όπου με έκπληξη διαπιστώνει κανείς ότι είναι επίκαιροι.
Τόνισε ότι υποκρισία είναι να δείχνεις «άλλος» από αυτό που είσαι. Η υποκρισία έχει επικρατήσει στην πολιτική, στο εμπόριο και σε όλες τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ο Χριστός συμπόνεσε τον αμαρτωλό άνθρωπο και τον συγχώρεσε, αλλά ήταν αυστηρός απέναντι στην υποκρισία και εκφράστηκε με τα φοβερά «ουαί». Αν η συμπεριφορά μας ταυτίζεται με το «είναι» μας οι σχέσεις θα γίνουν απλές και θα επικρατήσει η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια και η Αλήθεια, που είναι ο Χριστός

Οι φιλοσοφίες δεν σώζουν, θέλει αγώνα, πολύ αγώνα...

Έλεγε ο Γέροντας Σωφρόνιος ότι "όταν η μετάνοια αγγίξει την καρδιά μας αρχίζουμε να πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο, που πριν μας ήταν άγνωστος. Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει.Μένουμε εκστατικοί με όσα γεγονότα μας συμβαίνουν. Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει".
Πως να σχολιάσεις κάτι τέτοιο; Τα λόγια του δεν είναι φιλοσοφίες, αλλά βίωμα.

Οι φιλοσοφίες δεν σώζουν, θέλει αγώνα, πολύ αγώνα...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΟΥΝ ....

"Εμείς σαν Έλληνες δεν κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που θα κάνει ο Θεός τώρα κάτι, γιατί αλλιώς με μας χωριό δεν γίνεται. Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος.
    Τώρα πρέπει να εργαστεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια"…


ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ.

Μεταξωτοί άνθρωποι...

 Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: «Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι ...;