Έλεγε
ο Γέροντας Σωφρόνιος ότι "όταν η μετάνοια αγγίξει την καρδιά μας
αρχίζουμε να πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο, που πριν μας ήταν άγνωστος.
Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει.Μένουμε εκστατικοί με όσα
γεγονότα μας συμβαίνουν. Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει".
Πως να σχολιάσεις κάτι τέτοιο; Τα λόγια του δεν είναι φιλοσοφίες, αλλά βίωμα.
Οι φιλοσοφίες δεν σώζουν, θέλει αγώνα, πολύ αγώνα...
Πως να σχολιάσεις κάτι τέτοιο; Τα λόγια του δεν είναι φιλοσοφίες, αλλά βίωμα.
Οι φιλοσοφίες δεν σώζουν, θέλει αγώνα, πολύ αγώνα...
Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, διηγείται κάποιος, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας.
Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα «νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε». Εκείνη με διόρθωσε: «Όχι», μου είπε, «υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας»
.Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα, «μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας».
Με κοίταξε με αγάπη η μητέρα μου, χάρηκε που ασχολούμαι με το ερώτημά της και κάνω και μεγάλη πρόοδο, αλλά και πάλι με διόρθωσε: «Όχι, δεν είναι τα μάτια. Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μας είναι τυφλοί. Προσπάθησε ακόμα».
Προσπάθησα κι άλλες φορές και η μητέρα μου έβλεπε ότι ωριμάζω και προοδεύω, αλλά όσες φορές κι αν επανήλθαμε στο θέμα αυτό, δεν κατάφερα να βρω τη σωστή απάντηση.
Πέρυσι πέθανε ο παππούς μου.
Όλοι μας πονέσαμε και κλάψαμε.
Ακόμα και ο πατέρας μου έκλαψε, και το λέω αυτό γιατί άλλη μια φορά μόνο τον είχα δει να κλαίει στη ζωή μου.
Ξαφνικά ακούω τη μητέρα μου: «Ξέρεις ποιο είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;» με ρώτησε τότε η μητέρα μου κι εγώ παραξενεύτηκα, γιατί πάντα νόμιζα ότι ήταν ένα αστείο ανάμεσά μας και τίποτα παραπάνω. Με είδε που παραξενεύτηκα και με πήρε κοντά της.
«Αυτό που θα σου πω αγόρι μου είναι πολύ σημαντικό», μου είπε, «και θέλω να το κρατήσεις μέσα στην ψυχή σου. Λοιπόν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα σου είναι ο ώμος σου. Και δεν είναι γιατί κρατάει το χέρι σου στη θέση του και μπορεί να κινείται, αλλά γιατί μπορεί να κρατήσει το κεφάλι ενός πονεμένου αγαπημένου σου την ώρα που κλαίει. Όλοι μας θα χρειαστούμε έναν ώμο να γείρουμε και να ακουμπήσουμε την ώρα της θλίψης και του πόνου, αγόρι μου. Σου εύχομαι να έχεις πάντα στη ζωή σου έναν τέτοιο ώμο, γεμάτο παρηγοριά για κείνους που θα κλάψουν και θα “χουν ανάγκη τον ώμο της αγάπης σου για να γείρουν. Όταν θα το έχεις καταλάβει αυτό που σου λέω και θα συμφωνείς, τότε θα είναι σημάδι ότι έχεις μεγαλώσει αρκετά και ότι ζεις σωστά τη ζωή σου».
Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα «νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε». Εκείνη με διόρθωσε: «Όχι», μου είπε, «υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας»
.Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα, «μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας».
Με κοίταξε με αγάπη η μητέρα μου, χάρηκε που ασχολούμαι με το ερώτημά της και κάνω και μεγάλη πρόοδο, αλλά και πάλι με διόρθωσε: «Όχι, δεν είναι τα μάτια. Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μας είναι τυφλοί. Προσπάθησε ακόμα».
Προσπάθησα κι άλλες φορές και η μητέρα μου έβλεπε ότι ωριμάζω και προοδεύω, αλλά όσες φορές κι αν επανήλθαμε στο θέμα αυτό, δεν κατάφερα να βρω τη σωστή απάντηση.
Πέρυσι πέθανε ο παππούς μου.
Όλοι μας πονέσαμε και κλάψαμε.
Ακόμα και ο πατέρας μου έκλαψε, και το λέω αυτό γιατί άλλη μια φορά μόνο τον είχα δει να κλαίει στη ζωή μου.
Ξαφνικά ακούω τη μητέρα μου: «Ξέρεις ποιο είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;» με ρώτησε τότε η μητέρα μου κι εγώ παραξενεύτηκα, γιατί πάντα νόμιζα ότι ήταν ένα αστείο ανάμεσά μας και τίποτα παραπάνω. Με είδε που παραξενεύτηκα και με πήρε κοντά της.
«Αυτό που θα σου πω αγόρι μου είναι πολύ σημαντικό», μου είπε, «και θέλω να το κρατήσεις μέσα στην ψυχή σου. Λοιπόν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα σου είναι ο ώμος σου. Και δεν είναι γιατί κρατάει το χέρι σου στη θέση του και μπορεί να κινείται, αλλά γιατί μπορεί να κρατήσει το κεφάλι ενός πονεμένου αγαπημένου σου την ώρα που κλαίει. Όλοι μας θα χρειαστούμε έναν ώμο να γείρουμε και να ακουμπήσουμε την ώρα της θλίψης και του πόνου, αγόρι μου. Σου εύχομαι να έχεις πάντα στη ζωή σου έναν τέτοιο ώμο, γεμάτο παρηγοριά για κείνους που θα κλάψουν και θα “χουν ανάγκη τον ώμο της αγάπης σου για να γείρουν. Όταν θα το έχεις καταλάβει αυτό που σου λέω και θα συμφωνείς, τότε θα είναι σημάδι ότι έχεις μεγαλώσει αρκετά και ότι ζεις σωστά τη ζωή σου».
3 σχόλια:
20 πρακτικές συμβουλές για ταπείνωση
1. Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει. Και προπαντός μην παραπονείσαι.
2. Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.
3. Σε περιφρόνησαν; Να χαίρεσαι.
4. Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.
5. Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.
6. Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.
7. Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.
8. Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
9. Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου, οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.
10. Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.
11. Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.
12. Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
13. Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.
14. Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος.
15. Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
16. Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.
17. Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
18. Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξαζε τον Θεόν.
19. Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε. Αγρύπνησε. Κάνε προσευχή.
20. Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι “τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή”.
“Είθε αδελφοί μου, να ακολουθήσουμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, τις ταπεινές αυτές συμβουλές, και να είστε βέβαιοι ότι θα σωθούμε.”
Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου
Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι
Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νού.
Έρχεται ένα φώς.Τοτε εχεις μια αλλη αίσθηση.Τοτε το κατανοείς καλά.Όχι πρός το ετυμολογικό.Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.
Και λές:
"Τι αλλο να λέω;" Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: " Κύριε ελέησον!"
Δίχως να βαριέσαι.Δίχως να κουράζεσαι.Αυτό τα λέει όλα.Δεν θέλει αλλα και πολλά.Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί.Η προσευχή είναι ποίηση.Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.
Οι ποιητές νιώθουν τους συναθρώπους τους και τους παρηγορούν, οπως οι άγιοι.Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα άγιο.Οι άγιοι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους ίχνη.Οι άνθρωποι μόνο αφήνουν πάνω τους τ' αχνάρια της κακίας τους.Κύριε ελέησε τους, δεν ξέρουν τι χάνουν και τι κάνουν.
Λυπάμαι οταν δεν μπορώ να προσευχηθώ.Και τούτο προσευχή είναι, μου'πε ένας διακριτικός γέροντας.Οπως χαίρομαι οταν με τόση ικετευτική στάση μου ζητούν να προσεύχομαι στον Κύριο.
Πιστεύω πως για την ταπείνωση τους θα τους ελεήσει ο Κύριος.Προτιμώ, έλεγε ενας αλλος γέροντας, την προσευχή απο τα κούφια λόγια, τις ψευτοευγένειες και τις θολές καλοσύνες.Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία του κόσμου.Τα πολλα λόγια δεν αναπάυουν.
Η προσευχή για τους αλλους επηρεάζει θερμότερα.Η αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία.
Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική ανάπαυλα, μα ορθοστασία, μα περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο σχοινί.
Στην αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του χρόνου, μα τις πιο καλές κι αποδοτικές ώρες μας, τις κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.
Κύριε, συγχώρεσε με για όσα είπα κι έγραψα, που δεν τα ζούσα και τα πίστευα ακόμη, που απέφυγα να μιλήσω για τις ήττες και τις αποτυχίες μου κι ήθελα να μιλώ μόνο για νίκες.Δειλιαζα γιατί δεν ειχα μετανοήσει.
Κύριε, ελέησον"
+Μωυσής μοναχός Αγιορείτης.
Εις την Δύναμιν της Άγιας Τριάδος.
Πάρε εσύ αμνέ αμαρτωλέ, αλλά παράλληλα αγαπητέ,
γραφή σωστή, ορθή, στην έμπνευση της, είναι ολοσχερώς δε αυτή,
καθ’ όλα θεϊκή, μόνο η χείρα είναι δανεική, ανθρώπινη, θνητή.
Πρόσεξε εσύ αναγνώστη αυτά που θα διαβάσεις τον κομιστή της γραφής αυτής μην ψάξεις το χρόνο σου θα χάσεις, μόνο τα λόγια αυτά προσεκτικά, να σκύψεις να διαβάσεις,
γιατί θα πεις σε λίγο "Θεέ μου δεν με είχες προειδοποιήσει".............και μετά πικρά θα κλάψεις.
Έρχεται πόλεμος, γενικός, φοβερός και ανθρωποκτονικός
προπομπός αυτού μέγας σεισμός τεκτονικός.
Μην αμφιβάλλεις, θα συμβεί αυτός, θα ναι και καταστροφικός.
Αρχικά θα σας επιτεθει από ανατολικα ο προαιωνιος εχθρος
Ακουει στο ονομα Αγαρηνός, Τούρκος όμως είναι ευρύτερα γνωστός
Στην ψυχή του βρωμερός, όμοιος, σαν να ήτανε ασβός.
Θριαμβολογεί, μεγάλα σχέδια σατανικά δρομολογεί,
Μα σε λίγο θα αφανισθεί, από προσώπου γης, ο λαός αυτός θα εξαφανιστεί
Ό,τι στους Έλληνες έχει δώσει, με αυτό θα κεραστεί.
Αρχικά θα ξαφνιαστεί, Πως αυτός ο όλεθρος δεν είχε από μένα υπολογισθεί ;
Αυτό μόνο θα προλάβει να σκεφθεί, και ευθύς μετά θα αιματοκυλισθεί.
Γένος ξανθό, γένος κραταιό, στο όνομα Ρώσος ακούει αυτό
Σαν όργανο μου θα κληθεί και μέσω αυτού η Τουρκία θα καταστραφεί.
Θα την σαρώσει, και η Τουρκία θα κοιμηθεί, όπως έχει στρώσει.
Κανείς μετά δεν θα την ξυπνήσει, γιατί την γη, σαν έθνος, για πάντα θα’ χει αποχαιρετήσει.
Τον Έβρο και τα νησιά σας θέλει να πατήσει, ο Χριστός θα την προϋπαντήσει,
για πάντα θέλει να τα κατακτήσει, ίσα που θα τα ακουμπήσει ,
και ο Ρώσος θα την λεηλατήσει .
Στον Έβρο όπου σταθείς μην φοβηθείς, και όταν έρθει να σε ρωτήσει κάποιος να του πεις
«μην φοβηθείς εδώ έχει κατασκηνώσει ο Λυτρωτής». Ανίκητος είμαι Εγώ, στα σύνορα φυλώ, πολύ καιρό τώρα Εγώ, δεν θα αφήσω τον εχθρό, να βλάψει ούτε ένα χωριό.
Ο Χριστός θα επικρατήσει, την Ελλάδα στην Χείρα Του θέλει να κρατήσει
μόνο πέτρες ο Χριστός δεν έχει ακόμα αναστήσει, εσάς για να προειδοποιήσει .
Το λόγο Μου κρατώ, πολύ σας ευλογώ, δεν θα πάθετε κακό, μονό σας παιδαγωγώ.
Δεν είναι όνειρο αυτό, μα περά ως περά αληθινό.
Δεν θα σας κρυφτώ, φανερά Εγώ , θα σας βοηθώ .
Δώρα, δώρα, τι σας δίνω τώρα….. ανεκτίμητα κάθε ώρα,
τι λέω μοναχά; με Eμένα εμπρός προχώρα μόνο άρχισε από τώρα.
Πάρτε μέλι, όσπρια, ζυμαρικά και ρύζι δώστε δωρεάν στον φτωχό, και θα δείτε το σακί το αδειανό να πλημμυρίζει, ο Χριστός σας τα χαρίζει, ευλογία τα δωρίζει, εξαιρεί αυτόν που έχει και δεν δωρίζει, ευθύς η πείνα τον θερίζει.
Επικρατεί η άνοια, βαθιά και ολική είναι η παράνοια.
Οι δαίμονες χορεύουν εδώ και εκεί, ο Θεός σας προειδοποιεί.
Δώρα δίνω εγώ μεγάλα. Αμαρτία έχετε πολύ, την ψυχή να κάνετε γυαλί,
Τη θέλω διαφανή, τον παράδεισο μου να κοσμεί, ο Θεός κανέναν και τίποτα δεν λησμονεί.
Όλους εσάς, σας συγχωρεί. Έχει υπομονή, άριστη, πρωτοφανή, εσάς θέλει να διακονεί.
Ο χρόνος σας τελειώνει, Το κερί σας , άρχισε να λιώνει,
Πόσο θα κρατηθεί ; κανείς να μάθει, δεν μπορεί, η μετάνοια σας τον Θεό πληροφορεί.
Τείχος άμυνας, γρήγορα πρέπει να σηκώσετε, εάν θέλετε ,την ψυχή σας να την σώσετε .
Μην απορείτε, Μόνο γρηγορείτε,
Πολλά με τα μάτια σας θα δείτε.
Της Τουρκίας οι απειλές, θάλασσες θα γίνουν αυτές ,
θα την πνίξουν σε όλο της το βεληνεκές .
Μίσος, ψέματα, αμαρτία και αθεΐα των τηλεοπτικών καναλιών η πραγματεία,
σύντομα θα έρθει η τιμωρία, θα πνιγούν στην ίδια τους την αμαρτία,
μάχαιρα στον λαό μου έδωσαν, την ψυχή τους ,στο διάβολο παρέδωσαν.
Το έκαναν συνειδητά, πειθήνια όργανα του σατανά. Θα κραυγάζουν, Ωσαννά
Η ώρα η παραπάνω , δεν θα αργήσει, ο κομιστής έχει εντολή γραπτή να σας το κοινοποιήσει.
+++
Δημοσίευση σχολίου