«Εἶπαν ἐν τῇ καρδία αὐτῶν αἱ συγγένειαι αὐτῶν ἐπί τῷ ἀυτῷ· Δεῦτε καί καταπαύσωμεν πᾶσας τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ ἀπό τῆς γῆς. Τά σημεῖα αὐτῶν οὐκ οἴδαμεν, οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης καί ἡμᾶς οὐ γνώσεται ἔτι» ( Ψαλμ. 73)
Ἡ ἐπελθούσα ἐξ ἀνατολῶν πανδημία καί τά fake news, φωτογραφίες διά νά ἐπιβληθοῦν τά μέτρα (ἄν εἶναι πανδημία, καθότι ἀπαγορεύεται ἐν δημοκρατικῷ πολιτεύματι ὁ ἀντίλογος ἐκ τῶν ἐχόντων διαφορετική ἄποψη εἰδημόνων ἐπιστημόνων, ἰολόγων, πνευμονολόγων, καρδιολόγων, Ἑλλήνων, Γερμανῶν, Ἄγγλων καί Ἀμερικανῶν καί ἄλλων, καθώς διαβάζομεν εἰς τό διαδίκτυον, ὡς π.χ. ἡ ἐξάλειψις ἐκ τοῦ διαδικτύου τῆς ἀπόψεως τοῦ ἐπιστήμονος Φαίδωνος ,καί τήν κλῆσιν του εἰς τό πειθαρχικόν…) ἔφερεν εἰς τήν ἐπιφάνειαν καί μάλιστα ἀπροκαλύπτως τήν σχέσιν μέ τήν πίστιν εἰς τόν Χριστόν, τά Μυστήρια, τήν Ἐκκλησίαν καί τήν κατακαλύπτουσαν αὐτήν ἄκτιστον χάριν τῶν ἐπισκόπων (Δεσποτάδων) μας.
Καθίσταται ἐνεός, ὅστις ἀκούει ἤ διαβάζει τάς δηλώσεις των σχετικῶς μέ τόν Ἐκκλησιασμόν τῶν χριστιανῶν ἐν μέσει Τεσσαρακοστῇ καί Μεγάλη Ἑβδομάδι, αἵτινες ὄζουν Προτεσταντισμοῦ–Λουθηροκαλβινισμοῦ, παρερμηνεύοντες τοῦς λόγους τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου διά τήν «πῆξιν» θυσιαστηρίων ἐνισχύουσαι τό ἐπικρατοῦν εἰς τόν ἀκατήχητον λαόν μας, (ὅτι ὁ Θεός βρίσκεται παντού, ὁπότε δέν ὑπάρχει λόγος νά ἐκκλησιαζόμεθα). Ὅλως δέ ἰδιαιτέρως μέ τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί μέ ὅτι αὐτό συνεπάγεται, (τό ὁποῖον καλεῖται ὑπό τῶν δαιμονοπλήκτων «ἰοφόρον ὑγρόν») θυμήθηκαν καί ἐπεστράτευσαν μέχρι καί τό «σκονισμένον, ἀραχνιασμένον» καί παραμελημένον Πηδάλιον παρερμηνεύοντας κατά προσφιλίν των τακτικήν καί τόν Ἅγιον Νικόδημον εἰς τό θέμα «τῆς θείας μεταδόσεως τῶν ὑπό πανώλης νοσούντων…» διά να στηρίξουν τάς θεωρίας των.
Τό ἔλλειμα τοῦτο τῶν ταγῶν τῆς ποιμενούσης Ἐκκλησίας καί τῶν ὑποτονικῶν ἀντιστάσεων των ἔναντι τῆς βλασφημίας τῶν θείων Μυστηρίων τό ἀνεπλήρωσαν χάριτι Θεοῦ εὐσεβῆ τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, ὡς ἡ λοιμωξιολόγος κ. Γιαμαρέλλου, ἡ βουλευτής Θεσ/νίκης Ἔλενα Ράπτη, διάφοροι ἐπιστήμονες, λαϊκοί καί κληρικοί ἐν οἶς ὁ μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης, ὁ πρωτ. Νικόλαος Λουδοβίκος, Κυριάκος Κυριαζόπουλος, καθ. Ἐκκλ. Δικ. ΑΠΘ, νομικός παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ, Γεώργιος Σύρπης ψυχίατρος, Ἰωάννης Κουντουράς καθ., καί πολλοί ἄλλοι.
Ἕν ἐκ τῶν πολλῶν εὐλόγων ἐρωτημάτων, ἅτινα δημιουργοῦνται μέ τήν ὅλην ἀπαράδεκτον στάσιν τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας εἶναι καί τά ἑξῆς σχιζοφρενικά: δηλαδή οἱ ἱεροί Ναοί οἱ ὁποίοι ἔχουν ἀναμετάδοσιν τηλεοπτικήν ἤ διαδικτυακήν, μποροῦν νά τελοῦν τήν Θείαν Λειτουργίαν ἀκωλύτως μέ τό ὁριζόμενον ἐκ τῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων προσωπικόν, ἐνῶ εἰς τούς ἄλλους Ἱερούς Ναούς οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἀναμεταδόσεις νά ἀπαγορεύεται ἡ τέλεσις τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἐξ αὐτοῦ έξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι οἱ πρῶτοι μέ τήν τηλεοπτική ἤ διαδικτυακή κάλυψιν εἶναι ἀπρόσιτοι εἰς τόν ἰόν, ἐνῶ οἱ δεύτεροι προσιτοί. Πῶς ἀλλιῶς δύναται νά ἐρμηνεύσει ἧς ἐχέφρων ἄνθρωπος αὐτήν τήν διάκρισιν; Εἰς τάς ἀπαγορεύσεις συμπεριλαμβάνονται καί οἱ ἱεραί Μοναί, δηλαδή οἱ μοναχοί μποροῦν νά μένουν ὑπό τήν ἱδίαν στέγην, νά ἔχουν κοινή τράπεζαν φαγητοῦ, κοινά διακονήματα, ἀλλά δέν μποροῦν νά ἔχουν κοινόν ἐκκλησιασμόν!!! Πόσον ἀδαής ἡ παράφρων ἢ προκατειλημμένος ἢ … εἶναι ὁ νομοθέτης;
(Θεία Λειτουργία με κλειστές πόρτες απαγορεύεται από τους Ιερούς κανόνες και από αυτή την ιδρυτική θεμελίωση της Εκκλησίας από τον ίδιο τον Κύριο και από τους Αποστόλους. Εκκλησία με απαγορευμένη συνάθροιση δεν υφίσταται.Διότι Εκκλησία είναι η συνάθροιση εν Χριστώ με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.)
Καί ἔφθασεν ἡ Μεγάλη Ἑβδομάς… Ἀναμένομεν ὅλοι μέ λαχτάρα ὅτι θά ἐφαρμόζετο ἡ ὑποτονική Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πρός παρηγορίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ διά τῆς μεταδόσεως τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἐκ τῶν ἐξωτερικῶν μεγαφώνων, ὁμοίως καί ἡ εἲσοδος μετά τό πέρας τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν εἰς τούς ναούς διά ἀτομικήν προσευχήν. Κατεπείγουσα δέ διορθωτική ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων, μέ ἡμ. 10 Ἀπριλίου ἐ.ἔ. σύν τοῖς ἄλλοις ἀκυρώνει εἰς τό ἔπακρον τήν συνοδικήν ἐγκύκλιον, μετά τάς παλινωδίας τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου εἰς τά ΜΜΕ (ὃστις οὐδέν ἂλλον ἐπιδιώκει εἰμή τήν ἰκανοποίησιν τοῦ ἀκατευνάστου πάθους του ἢτοι τήν ἀτομικήν του προβολήν), καί ἀπαγορεύει αὐστηρῶς τήν χρῆσιν μεγαφώνων, ἐκτός τῶν ἱερῶν Ναῶν, ἀκόμη καί δι’ ἕν τέταρτον τό Μ.Σάββατον, διά τό ἄκουσμα τοῦ κοσμοχαρμοσύνου μηνύματος «Χριστός ἀνέστη», ὅταν ἅπασαι αἱ σλαβικαί Ἐκκλησίαι τελοῦν ἀκωλύτως τάς ἱεράς ἀκολουθίας, τηρουμένων βεβαίως τῶν ἰατρικῶν ὀδηγιῶν. Συγκίνησιν προκαλοῦν τά λεχθέντα τοῦ Βούλγαρου πρωθυπουργοῦ εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας καθώς καί τό ἀναρτηθέν εἰς τό διαδύκτιον βίντεον ἀπό ἐνορίαν τῆς Τιφλίδος τοῦ Πατριαρχείου Γεωργίας τό ὀποίον προκαλεῖ δάκρυα εἰς τούς ὀφθαλμούς. Ἡ ὀρθόδοξος ἑλληνική Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη Ἐκκλησία τῶν Βαλκανίων πού ἔχει κλειστούς τούς Ἱερούς Ναούς. Στήν τότε κομμουνιστική Ἀλβανία τοῦ Ἐνβέρ Χότζα πρός παρηγορίαν τῶν βορειοηπειρωτῶν χριστιανῶν ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Κονίτσης Σεβαστιανός, τήν μεγάλην αὐτήν ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί πανήγυριν τῶν πανηγύρεων λειτουργοῦσε εἰς τό πλησιέστερον τῶν συνόρων χωρίον «Μαυρόπουλον» μέ ἰσχυράς μεγαφωνικάς ἐγκαταστάσεις οὔτως ὥστε τό μήνυμα τῆς ἐλευθερίας ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, νά ἀκούγεται εἰς μεγάλην ἀπόστασιν ἔνδοθεν τῶν ἀλβανικῶν συνόρων ἀνακουφίζοντας καί δίδοντας θάρρος εἰς τούς ὑποδούλους Ἕλληνας τοῦ μόνου ἀθέου κράτους στόν κόσμον. Τί νά εἴπωμεν δέ διά τάς δηλώσεις τοῦ Πρώτου περί κατηγοριῶν φωτός καί μητροπολίτου τινός περί ταυτίσεως τοῦ φωτός τοῦ Παναγίου Τάφου μέ τό φῶς τῆς ἀκοιμήτου καντήλας τῆς Ἁγίας Τραπέζης!!!. Ἤ τί νά εἴπωμεν διά δηλώσεις Ἱεραρχῶν ὀρθῶν ἐκκλησιολογικῶς καί μετ’ ὀλίγον ἀνάκλισις αὐτῶν δι’ ἄλλων δηλώσεων, θωπευόντων τά ὤτα τῶν κρατούντων, ὡς Ἰεράρχου τῆς Μακεδονίας, ὅστις ὀρθῶς καί θεολογικῶς ἐδήλωσεν «ὅτι ἡ ἄκτιστος χάρις καί ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ δέν καλύπτει ἁπλῶς, ἀλλά κατακαλύπτει τόν χῶρον τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ» καί ἐν συνεχείᾳ ὑποστάς πιέσεις ἀδελφῶν κ.ἄ. ἀνακάλεσε μέ νεοτέραν θολήν δήλωσιν καί συνέντευξιν του εἰς τό διαδίκτυον.
Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἕνα, ὅτι ἡ πλειονοψηφία τῶν χριστιανῶν οἴτινες δέν θά δυνηθοῦν νά ἐκκλησιασθοῦν, δέν θά ἔχουν οὔτε τήν παρηγορίαν καί τήν στοργήν ἐκ τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας των, ν’ ἀκούσουν καθήμενοι εἰς τούς ἐξώστας τῶν οἰκιῶν των μέ τάς λαμπάδας των, ἀπό τά μεγάφωνα τοῦ Ναοῦ των, τό «Χριστός ἀνέστη». Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν γκαράζ, δώματα, ταράτσες καί βουνά…
Τό θέμα τυγχάνει ἀτελείωτον. Τελειώνω μέ ἐρώτημα καί ἀπορίαν. Διατί αὐτή ἡ ἀδιάφορος στάσις καί ἐγκατάλειψις τοῦ πομνίου ἀπό τούς ποιμένας του; Ἄν δώσωμεν ἡμεῖς τήν ἀπάντησιν δέν θά ἔχει ἀξίαν. Τήν ἀπάντησιν θά μας τήν δώσουν δειγματοληπτικῶς ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἅγιοι:
«Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τόν ἀμπελώνα μου, ἐμόλυναν τήν μερίδα μου…» (Ἱερεμ. 12,10)
«Καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης καὶ ἡγούμενος, οὐδὲ ὁλοκαύτωσις οὐδὲ θυσία οὐδὲ προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεος. (Δανιήλ 3, 14)
«Πραγματικά, ὅπως ἔγραψες, εἰσχώρησαν στὴν Ἐκκλησία πολλὲς ταραχές. Γιατί, ὅπου κηρύσσεται τὸ ὄνομα τῆς εἰρήνης, ἐκεῖ παρουσιάζονται καὶ τὰ ἔργα τοῦ πολέμου. Καὶ αὐτὰ συμβαίνουν ἀπὸ τὸ ὅτι ἔχουν κάνει πολλὰ καὶ κάθε εἴδους σφάλματα αὐτοὶ στοὺς ὁποίους ἔχει ἀνατεθεῖ τὸ διδακτικὸ ἀξίωμα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀφήνοντας τὰ ἄλλα, θὰ ἀναφέρω μόνο ἕνα, στὸ ὁποῖο ἀποβλέπουν ὅλα, ἔντιμο καὶ μεγάλο καὶ ἐξαίρετο πρᾶγμα, τὸ ὁποῖο ἔκανε τοὺς ὁμίλους τῶν ἀποστόλων νὰ εἶναι σὰν φωστῆρες σ᾽ ὅλη τὴν οἰκουμένη, καὶ τὸ ὁποῖο, ἐπειδὴ τώρα παραμελήθηκε, γέμισε τὶς Ἐκκλησίες σύγχυση. Καὶ ποιὸ εἶναι αὐτό; Θὰ τὸ πῶ μὲ θάρρος, ἄλλωστε δὲν θὰ μποροῦσα νὰ κάνω διαφορετικά, ὅτι δηλαδὴ τότε στὴν ἱερωσύνη προωθοῦνταν οἱ φιλάρετοι, ἐνῶ τώρα οἱ, φιλάργυροι. Τότε ἐκεῖνοι ποὺ ἀπέφευγαν τὸ ἀξίωμα ἐξαιτίας τοῦ μεγέθους του, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ ὁρμοῦν σ᾽ αὐτὸ γιὰ τὴν μεγάλη ἀπόλαυση. Τότε προωθοῦνταν ἐκεῖνοι ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴν ἑκούσια ἀκτημοσύνη τους, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ χρηματίζονται ἀπὸ ἑκούσια πλεονεξία. Τότε ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν μπροστὰ στὰ μάτια τους τὸ θεῖο δικαστήριο, ἐνῶ τώρα αὐτοὶ ποὺ οὔτε κἂν τὸ σκέφτονται, αὐτό. Τότε ἐκεῖνοι ποὺ δέχονταν πλήγματα, ἐνῶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἐπιφέρουν πλήγματα. Καὶ γιατί πρέπει νὰ λέγω πολλά; Τὸ ἀξίωμα ξέπεσε ἀπὸ ἱερωσύνη σὲ τυραννία, ἀπὸ ταπεινοφροσύνη σὲ ὑπερηφάνεια, ἀπὸ νηστεία σὲ ἀπόλαυση, ἀπὸ διαχείριση σὲ δεσποτεία. Γιατὶ δὲν φροντίζουν νὰ διοικήσουν ὧς διαχειριστές, ἀλλὰ νὰ οἰκειοποιοῦνται σὰν δεσπότες. Αὐτὰ βέβαια δὲν εἰπώθηκαν ἐναντίον ὅλων, ἀλλὰ ἐναντίον τῶν ἐνόχων. Γιατὶ ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μὲ ἀποστολικὸ τρόπο, ἀλλὰ δὲν τολμοῦν ν᾿ ἀνοίξουν τὸ στόμα τους, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ εἶναι μόνο γί αὐτὸ ἀξιόμεμπτοι, ἐπειδὴ φοβοῦνται τὸ πλῆθος τῶν ἀκολάστων, ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴ διόρθωσή τους, ὅσο βέβαια ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτούς» (Βιβλίο Ε΄, ἐπιστολή ΚΑ΄, Ἁγ. Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου)
«Οι Εκκλησίες τού Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονο τότε εις τούς εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουν από κανένα φώς επιγνώσεως...
… οι δε Ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και Ιερείς θα είναι ώς επί το πλείστον, άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν. Τότε θα αλλάξουν ήθη και παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα χαθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστο βαθμό και αλλοίμονο εις τους θησαυρίζοντας αργύρια» ( Ἅγιος Νεῖλος Μυροβλύτης).
Ἀλλὰ κατὰ τοὺς σημερινοὺς χρόνους, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἐπικρατεῖ ἡ δαιμονόκλητος (δαιμονοπρόβλητος) ἢ ὑπερηφανοεαυτοπρόβλητος, ὃ ἐστὶ πολλούς, αἰσχρούς, φαύλους, ἀσεβεῖς, ἁμαρτωλούς, ἀναξίους, τοὺς προτείνει, τοὺς προβάλλει ὁ διάβολος εἰς ἱερωσύνην καὶ ἀρχιερωσύνην, πολλοὶ δὲ μόνοι τους προτείνουν ἑαυτοὺς ἐξ ἑωσφορικῆς ὑπερηφανείας καὶ οἰήσεως κατεχόμενοι, μὴ στοχαζόμενοι οἱ ἄφρονες, ὅτι ὁ ἱερεύς, ὁ λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ ὀφείλει νὰ εἶναι σώματι καὶ ψυχῇ καθαρότερος καὶ λαμπρότερος τῶν ἡλιακῶν ἀκτινῶν, καὶ ἀνώτερος καὶ ὑψηλώτερος καὶ ἁγιώτερος πάντων τῶν ἀνθρώπων. Ἄγγελος Θεοῦ Παντοκράτορος εἶναι ὁ Ἱερεύς, ἀλλὰ στοχαζόμενοι οἱ ματαιόφρονες, οἱ γηϊνόφρονες, οἱ κουφοὶ καὶ ἐπηρμένοι, ὅτι θὰ αὐξήσῃ ἡ τιμή των, ἡ δόξα των, καὶ οἱ ἄνθρωποι θὰ τοὺς φιλοῦν τὸ χέρι παντοῦ, θὰ τοὺς θαυμάζουν, ὅταν θὰ λειτουργοῦν ἐνδεδυμένοι χρυσοΰφαντα ἱερά, θὰ αὐξήσουν τὰ ὑλικὰ συμφέροντά των, … καὶ ἀφοῦ θησαυρίσουν ἐπὶ τῆς γῆς, τότε θὰ εἰποῦν εἰς τὴν ψυχήν των, ὡς ὁ ἄφρων του Εὐαγγελίου· «ψυχὴ ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά, φάγε, πίε, εὐφραίνου, ἀναπαύου».
«Αὐτὰ στοχαζόμενοι καὶ διανοούμενοι ἐν ἑαυτοῖς, οἱ δαιμονόκλητοι καὶ ὑπερηφανοαυτόκλητοι, κινοῦν πάντα λίθον, τρέχουν ἄνω κάτω, βάζουν μεσίτας, πρωθυπουργούς, ὑπουργούς, βουλευτάς, πολιτικούς, μητροπολίτας κ.λπ., διὰ νὰ λάβουν τὴν Ἱερωσύνην καὶ Ἀρχιερωσύνην. Καὶ ὅταν τὴν λάβουν, ἐπειδὴ ἀναξίως τὴν ἔλαβον, τοὺς ἐγκαταλείπει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ γίνονται σκότος ἀντὶ φωτὸς καὶ μεταδίδουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἀντὶ φωτὸς σκότος καὶ γίνονται αἰτία νὰ βλασφημῆται τὸ ὄνομα τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ. Ἡ σημερινὴ ἀθλιωτάτη καὶ οἰκτροτάτη κατάστασις τῆς κοινωνίας ὀφείλεται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰς τοὺς ἀναξίους ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, διότι ὅταν τὸ φῶς γίνῃ σκότος, τὸ σκότος πόσον; Διὰ τοὺς τοιούτους ἐσκοτισμένους καὶ τετυφλωμένους ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς λέγει ὁ σοφὸς Νεῖλος· «Ῥαδίως ἡ τῶν ποιμένων καὶ προεστώτων ἀσέβεια καὶ ἀμέλεια ἀπόλυσι τοὺς ποιμαινομένους», καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει· «Οὐ πάντας χειροτονεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, (ἐννοῶν τοὺς ἀναξίους) ἀλλὰ διὰ πάντων ἐνεργεῖ», ἐννοῶν ὅτι τὰ Μυστήρια τελοῦνται καὶ ὑπὸ ἀναξίων, ὄχι διὰ τὴν ἀναξιότητά των, ἀλλὰ διὰ τὸν ἁγιασμὸν καὶ τὴν σωτηρίαν τῶν πιστῶν. Τελειοῦν δὲ αὐτὰ ὄχι οἱ ἀνάξιοι, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον…» (Ἐπιστολὴ γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου, 5-2-1958).
Πόσο ἀλήθεια θά ὠφελοῦσε τούς χριστιανούς μας, θά ἔσειε τούς κυβερνώντας μας, ἄν ὑπῆρχεν ἔστω καί ἕνας ὀμολογητής ἱεράρχης, ὅστις μετά τοῦ ἱεροῦ κλήρου του ἐπειδή θά τολμοῦσε, ἀντιστεκόμενος εἰς τούς παραλογισμούς τῆς ἀθεΐας καί ἀπιστίας τοῦ μασωνοκρατούμενου κράτους μας καί τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, νά ἀνοίξει τούς ναούς τῆς ἐπαρχίας του, τηρουμένων τῶν ἰατρικῶν προδιαγραφῶν ἀσφαλείας διά τόν ἐκκλησιασμόν τῶν χριστιανῶν καί νά μεταδώσει τά τελούμενα μεγαφωνικῶς ἔξωθεν αὐτοῦ; Θά ὁδηγηθεῖ ὁ ἱεράρχης καί ὁ ἱερός κλῆρος εἰς τάς φυλακάς; Ὁποία ἀνεπανάληπτος τιμή εἰς αὐτούς, νά διωχθοῦν, νά χλευαστοῦν καί νά φυλακιστοῦν διά τόν Χριστόν, μιμούμενοι τούς Ἁγίους καί Ὁμόλογητάς τῆς Πίστεως.
Καθ’ ἢν στιγμήν σύρρονται αἱ γραμμαί αὒται σύρρεται ἐις τόν εἰσαγγελέα ὁ Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος διότι πιστῶς εἰς τούς ἀρχιερατικούς του ὃρκους μετέδωσε τήν θείαν μετάληψιν, ὁμοίως καί ἱερεύς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀναζητείτε δι’ αὐτόφορον διαδικασίαν!!! Ποία ΚΥΑ ἀπαγορεύει, ἢ δύναται νά ἀπαγορεύσει τήν μετάδοση τῆς θείας μεταλήψεως;
Ἀναμένομεν τήν ἐπίδειξιν∙ μέ ὁποιονδήποτε κόστος τοῦ τέ μακαρίου Μακαριωτάτου καί τῶν ἁγίων ἀρχιερέων, συμπαραστάσεως εἰς τούς διωκομένους ἐν μέσω ἀθείας καί ἀπιστίας συγχρόνους ὁμολογητάς.
Δ. Στουδίτης
Σεβαστοί πατέρες και αδερφοί, μέσα στο χαλασμό των ημερών μας, έχω να καταθέσω τις
ταπεινές μου σκέψεις, ως απόρροια των στοχασμών μου.
1) Ο όρος “κατ’ είκον εκκλησία” δεν υφίσταται ούτε στους ιερούς κανόνες, ούτε στο πηδάλιο ούτε στον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας. Ο όρος βρίσκεται εν χρήση στην αρχαία Εκκλησία στα χρόνια των φρικτών διωγμών.Τότε η Εκκλησία ήταν διωκόμενη και όχι ελευθέρα.
2) Ο Αρχιεπίσκοπος επανέλαβε πολλές φορές τον όρο “κατ’ οίκον Εκκλησία”. Βέβαια ο Απ. Παύλος στέλνει χαιρετισμούς στους συνεργάτες του ( Κόρ.Α 16,19 και Κολ. 4,15) και στην “κατ’ οίκον Εκκλησία ” τους γιατί οι χριστιανοί συναθροίζονταν σε σπίτια (ευκτήριοι οίκοι ή αλλιώς “κατ’οίκον Εκκλησία”) Η “κατ’ οίκον Εκκλησία” τότε ήταν συνδεδεμένη με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.Ο αρχιεπίσκοπος προτρέπει στην “κατ’οίκον Εκκλησία”, χωρίς να επιτρέπει την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Άρα “Εκκλησία κατ’οίκον” δεν υφίσταται.Ο όρος είναι αδόκιμος και παραπλανητικός.
3) Θεία Λειτουργία με κλειστές πόρτες απαγορεύεται από τους Ιερούς κανόνες και από αυτή την ιδρυτική θεμελίωση της Εκκλησίας από τον ίδιο τον Κύριο και από τους Αποστόλους. Εκκλησία με απαγορευμένη συνάθροιση δεν υφίσταται.Διότι Εκκλησία είναι η συνάθροιση εν Χριστώ με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.Έχοντας υπ’όψιν τα ανωτέρω έχω να κάνω τις παρακάτω
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ :
Α) Οι Ιεροί Ναοί να είναι ανοιχτοί στον κόσμο και οι πιστοί να τηρούν τις αποστάσεις με μάσκα, αν οι γιατροί την θεωρούν απαραίτητη, όπως γίνεται στις Ορθόδοξες χώρες του Βορρά. (Βουλγαρία, Ρουμανία, Γεωργία, Ουκρανία).
Β) Να γίνουν λιτανείες στους δρόμους των πόλεων και των χωριών.Οι Άγιοι μπορούν να διώξουν την αρρώστια. Λιτανείες γίνονται στη Ρουμανία και στην Ουκρανία. Γιατί να μην γίνουν και στην Αθήνα;
Γ) Ο πρωθυπουργός ο οποίος εξελέγη με τους ψήφους των Χριστιανών ( και όχι μόνο…) καλείται να μιμηθεί τον ομόλογό του της Βουλγαρίας,που αρνήθηκε να κλείσει τις Εκκλησίες. Έτσι θα διαψεύσει τους επικριτές του ότι είναι πιόνι σκοτεινών και εχθρικών προς την Ορθοδοξία κέντρων του εξωτερικού. Δ) Ούτως εχόντων των πραγμάτων, εάν δεν κάνουμε Επιτάφιο και Πάσχα, η Ιερά Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος να πάψουν να λιβανίζουν την Κυβέρνηση και να κηρύξουν την Εκκλησία εν διωγμώ. Να το ελπίζουμε;
Ο εν Χριστώ αδελφός Σωτήριος, Μ. Δευτέρα 2020
1 σχόλιο:
Η αγιότητα, κατά την ρήση αγιορείτη γέροντα, δεν χτυπάει κουδούνια. Δεν ανεβαίνει σε δώματα και σε βάθρα , δεν είναι η απάντηση στο "ιδού, εδώ είναι" ή "ιδού εκεί", δεν αυτοσυστήνεται ως τέτοια,δεν επιδιώκει τους επαίνους και τις τιμές, δεν παρουσιάζεται. Όταν πέσει , με όλη την σημασία της λέξης "πέσει" στα παραπάνω, αυτοκαταργείται ως αγιότητα.
Συμβαίνει όμως το εξής παράδοξο. Όσο ατιμάζεται, τόσο τιμάται. Όσο κρύβεται, τόσο φαίνεται, όσο ταπεινώνεται, τόσο την δοξάζει ο Θεός. Με την αγιότητα συμβαίνει ότι και με την βασιλεία του Θεού.
Δεν βρίσκεται στα σημεία και τα τέρατα, αλλά όταν λάμπει, γιατί τελικά κανένα λυχνάρι δεν μένει κρυφό κάτω από το μόδιο, λάμπει σαν αστραπή και φαίνεται από την μιαν άκρη του ορίζοντα ως την άλλη. Όπου έχει μάτια δεν ξεγελιέται, όπου έχει αυτιά δεν κωφεύει, όπου έχει αφή την ψηλαφά!
Οι άλλοι παραμένουν ανυποψίαστοι και την ψάχνουν στον εντυπωσιασμό και στις τυμπανοκρουσίες και τα πυροτεχνήματα πού λάμπουν για μια στιγμή και μετά μεταβάλλονται σε σκότος και τέφρα.
Την αγιότητα την οσφραίνεσαι. Χωρίς να έχει στόμα μιλάει και χωρίς να το επιδιώκει αλλοιώνει τα πάντα γύρω της.
Ο άγιος είναι η ζώσα εικόνα του Αγίου Πνεύματος. Είναι αυτή αύτη η βασιλεία του Θεού εντός του κόσμου.
Η αγιότητα φέρει πνεύμα συντετριμμένον προς τον δυνάστη και Θεό των γνώσεων. Γι αυτό τα γεύεται όλα στο τέλος.
Όπου άγιος εκεί και ο Παράδεισος. Οι άγιοι, ο απειροπρόσωπος Χριστός μέσα στον κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου