Ο καθένας μας σήμερα μπορεί να οικειούται την αθανασία συμμετέχοντας στη ζωή και την ανάστασι που μας προσπορίζει η Ανάστασις του Χριστού.
«Εσταυρώθης δι' εμέ, ίνα εμοί πηγάσης τήν άφεσιν· εκεντήθης τήν πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι· τοίς ήλοις προσήλωσαι, ίνα εγώ τώ βάθει τών παθημάτων σου, τό ύψος τού κράτους σου πιστούμενος κράζω σοι· ζωοδότα Χριστέ, δόξα καί τώ Σταυρώ, Σώτερ καί τώ Πάθει σου».
Κατά τόν Όρθρο τής Μεγάλης Παρασκευής ατενίζουμε νοερώς τόν επί τού Σταυρού κρεμάμενον Κύριον τής Δόξης καί ψάλλουμε μέ τήν αγία μας Εκκλησία τούς λόγους τού ανωτέρω τροπαρίου τών Μακαρισμών.
Πράγματι ο Κύριος έπαθε, «εσταυρώθη δι' εμέ».
Οι αμαρτίες όλων τών ανθρώπων καί οι ιδικές μου αμαρτίες είναι υπεύθυνες γιά τά άγια Πάθη τού Κυρίου.
‘Οταν συνειδητοποιήσουμε καί όσο συνειδητοποιούμε αυτή τήν αλήθεια, έρχεται στήν ψυχή μας μετάνοια, κατάνυξις καί αγάπη πρός τόν θυσιασθέντα Κύριο.
Από τόν Σταυρό τού Κυρίου πηγάζει η άφεσις. Τό αίμα τού Ιησού Χριστού «καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιω. α΄ 7). Τρώγουμε καί πίνουμε τό Σώμα καί τό Αίμα Του κατά τήν θεία Ευχαριστία εις άφεσιν αμαρτιών καί εις ζωήν αιώνιον.
Ποιός αμαρτωλός άνθρωπος, όσο αμαρτωλός καί άν είναι, όταν μετανοή καί ζητή συγχώρησι από τόν Εσταυρωμένο, δέν θά λάβη πλουσιοπάροχα άφεσι καί δέν θά νοιώση τήν συγχωρούσα αγάπη Του;
Ευλαβής Αγιορείτης μοναχός, πού μεσήλιξ απέθνησκε από ανίατη ασθένεια, είπε: «Μέ τήν Χάρι τού Θεού αγωνίσθηκα, όπως ώφειλα ως μοναχός. Τώρα δέν ελπίζω στίς αρετές μου καί στόν αγώνά μου. Μόνο στό αίμα τού Εσταυρωμένου ελπίζω».
Πράγματι, τί θά είμεθα χωρίς τήν θυσία τού Χριστού; Θά μάς έσωζαν οι πραγματικές ή υποτιθέμενες αρετές μας, χωρίς τό έλεός Του, πού τόσο πλούσια φανερώθηκε στήν σταυρική του θυσία;
Ο βουδιστής μοναχός Soma Ram Thero, πού καταδικάσθηκε σέ θάνατο γιά πολιτικούς λόγους, εζήτησε τήν παραμονή τής εκτελέσεώς του νά βαπτισθή, γιατί, όπως είπε, συνάντησε τήν συγχώρησι μόνο στόν Ιησού Χριστό καί σέ καμμία άλλη από τίς γνωστές θρησκείες.
Γι' αυτό άλλωστε ο Κύριος μάς καλεί κοντά Του, γιά νά μάς παράσχη τήν όντως ανάπαυσι συγχωρώντας τίς αμαρτίες μας: «Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες καί πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. ια΄ 28).
«Εκεντήθης τήν πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι».
Ο Κύριος μέ τόν Σταυρό καί τήν Ανάστασί Του όχι μόνο μάς συγχωρεί αλλά καί.....
μάς ζωοποιεί. Εάν μόνο μάς συγχωρούσε, τό έργο Του θά ήταν ημιτελές. Η αμαρτία μας προεκάλεσε τόν χωρισμό μας από τήν Όντως Ζωή, τόν Τριαδικό Θεό, καί έτσι μάς κατέπιε ο θάνατος, καθώς θεολογεί καί ο θεοφάντωρ Μέγας Βασίλειος.
Κοινωνούντες κατά τό δυνατόν αξίως τό πανάγιο καί ζωοποιό Σώμα καί Αίμα τού Χριστού συγχωρούμεθα καί ζωοποιούμεθα. Η αιώνιος ζωή, δηλαδή η Θεία Ζωή Του, γίνεται καί ιδική μας ζωή. Η σωτηρία μας αρχίζει μέ τήν συγχώρησι τών αμαρτιών μας καί ολοκληρώνεται μέ τήν ζωοποίησί μας από τόν Χριστό. Ο Κύριος Ιησούς είναι ο Ζωοδότης, καθώς ο ίδιος τό είπε: «Εγώ ειμι η ανάστασις καί η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ κάν αποθάνη ζήσεται» (Ιω. ια΄ 25).
Πιστεύουμε στόν Κύριο Ιησού Χριστό, τόν Θεάνθρωπο, ως τόν μοναδικό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, γιατί μόνο αυτός ενίκησε τόν θάνατο, τήν αμαρτία καί τόν διάβολο καί δι' Αυτού καί εν Αυτώ μετέχουμε καί εμείς οι αμαρτωλοί στήν νίκη Του καί γινόμεθα αιώνιοι καί αθάνατοι. Τά πρώην τέκνα τού θανάτου γινόμεθα «υιοί τής Αναστάσεως» (Λουκ. κ΄ 37). Αυτή είναι η χαρά μας, πού κατά τόν λόγο τού Κυρίου είναι «πεπληρωμένη» (Ιω. ιστ΄ 24), δηλαδή τελεία.
«Τοίς ήλοις προσήλωσαι, ίνα εγώ τώ βάθει τών παθημάτων σου, τό ύψος τού κράτους σου πιστούμενος κράζω σοι· ζωοδότα Χριστέ, δόξα καί τώ Σταυρώ, Σώτερ καί τώ Πάθει σου».
Τό βάθος τών παθημάτων τού Χριστού αποδεικνύει τό ύψος τού κράτους του. Κατήλθε στόν Άδη, αλλά γιά νά τόν εξουδετερώση, νά τόν καταργήση. «Πού σου, θάνατε, τό κέντρον (τό κεντρί πού δηλητηριάζει όλους τούς ανθρώπους), πού σου Άδη τό νίκος;».
Θανάτω (μέ τόν θάνατό Του) θάνατον (τό δικό μας θάνατο) επάτησε.
Στόν Σταυρό Του φανερώνεται η άπειρος αγάπη Του, αλλά καί η παντοδυναμία Του. Αυτεξουσίως ανέστη εκ τών νεκρών. Έτσι, κατά τό άγιο Ευαγγέλιο, δόξα τού Χριστού είναι ο Σταυρός Του.
Παρακαλούμε τόν Κύριο νά μάς δώση ευγνώμονα καρδία καί αίσθησι τού μυστηρίου τού Πάθους καί τής Αναστάσεώς Του.
Οι Χριστιανοί, καί μάλιστα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, είμεθα ιδιαίτερα ηλεημένοι από τόν Κύριο, αφού «εύρομεν πίστιν αληθή”. Μόνον εμείς παρελάβαμε από τούς αυτόπτας τού Λόγου, τούς Αγίους Αποστόλους, τήν αλήθεια περί τού Κυρίου, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος: «Εγώ γάρ παρέλαβον παρά τού Κυρίου, ό καί παρέδωκα υμίν» (Α΄ Κορ. ια΄ 23).
Υπάρχουν πολλές θρησκείες, αλλά μόνο μία Εκκλησία τού σταυρωθέντος καί αναστάντος Χριστού.
Υπάρχουν πολλοί ιδρυταί θρησκειών, αλλά μόνον ένας Σωτήρας.
Υπάρχουν πολλά θεωρούμενα ως ιερά βιβλία, αλλά μόνο μία Διαθήκη, Παλαιά καί Νέα, συμφωνίας Θεού καί ανθρώπων, καί ένα Ευαγγέλιο.
Υπάρχουν πολλοί πιστευόμενοι ως θεοί, αλλά μόνον ένας εσταυρωμένος καί αναστημένος Θεάνθρωπος.
Υπάρχουν μονοθεϊστικές θρησκείες, αλλά μόνον ο Θεός τού Ευαγγελίου είναι Θεός Τρισυπόστατος, πού από άπειρο αγάπη εξίσταται τού εαυτού Του καί προσφέρεται στά πλάσματά Του.
Μόνον ο άκτιστος Θεός τού Ευαγγελίου εισέρχεται στόν κόσμο μέ τίς άκτιστες ενέργειές Του γιά νά γίνη μεθεκτός από τά πλάσματά Του κατ' αναλογίαν τής δεκτικότητός των.
Καί μόνον ο Θεός, όπως πιστεύεται από τούς Ορθοδόξους, δέν έχει ανάγκη νά τιμωρήση τούς αμαρτωλούς ανθρώπους γιά νά τούς συγχωρήση, όπως δικανικά αποφαίνονται οι ετερόδοξοι Χριστιανοί.
Σέ εποχές πού διαθρησκειακές συναντήσεις καί εκδηλώσεις τείνουν νά δώσουν τήν εντύπωσι ότι όλες οι θρησκείες λυτρώνουν κατά κάποιον τρόπο τούς πιστούς τους καί πολλοί αστήρικτοι καί χλιαροί στήν πίστι παρασύρονται, εμείς, καθώς παρελάβαμε παρά τών Αγίων Αποστόλων καί τών Αγίων Πατέρων, ομολογούμε τόν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τόν σταυρωθέντα καί αναστάντα, μοναδικό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας καί τού σύμπαντος κόσμου. Αυτόν πιστεύουμε, αυτόν ομολογούμε, αυτόν κηρύσσουμε, σ' αυτόν ελπίζουμε. Επαναλαμβάνουμε καί εμείς οι ελάχιστοι τόν λόγο τού Αποστόλου Πέτρου πρός τό ιουδαϊκό Συνέδριο: «Ούτός εστιν (ο Χριστός) ο λίθος ο εξουθενωθείς υφ' υμών τών οικοδομούντων, ο γενόμενος εις κεφαλήν γωνίας. Καί ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γάρ όνομά εστιν έτερον υπό τόν ουρανόν τό δεδομένον εν ανθρώποις, εν ώ δεί σωθήναι ημάς» (Πράξ. δ΄ 11-12).
Ο λόγος ο τού Σταυρού ήταν καί είναι γιά τούς Ιουδαίους σκάνδαλο καί γιά τούς Έλληνες μωρία. Γιά τούς πιστούς όμως Χριστιανούς, Θεού σοφία καί δύναμις (Α΄ Κορ. α΄ 23-24).
Γνωρίζουμε ότι η πίστις σέ Θεό ενανθρωπήσαντα, σταυρωθέντα καί αναστάντα δέν είναι εύκολη υπόθεσις. Οι Ιουδαίοι καί οι οπαδοί όλων τών θρησκειών πρέπει νά ξεπεράσουν τήν έννοια τού απροσίτου καί ακοινωνήτου Θεού καί νά παύσουν νά θεωρούν ότι η πίστις σέ Υιό Θεού αποτελεί βλασφημία, γιατί υποβιβάζει τόν ανενδεή Θεό σέ ανθρώπινα μέτρα. Καί οι έλληνες, δηλαδή οι ουμανισταί φιλόσοφοι, πρέπει νά ξεπεράσουν τήν αδυναμία τους νά δεχθούν Θεόν υπερβατικό ενανθρωπήσαντα. Στά σημεία αυτά ο ανθρώπινος λόγος πρέπει νά σταυρωθή, γιά νά δεχθή τόν θείο Λόγο. Πώς νά δεχθούν ενανθρώπησι τού Θεού, όσοι δέχονται τόν Θεό ως αξία ή ιδέα ή ως πρώτον κινούν ακίνητον καί πιστεύουν ότι «Θεός ανθρώπω ου μείγνυται» (Πλάτων);
Διά τής πίστεως στόν Χριστό ξεπερνούμε τά αδιέξοδα τής φθαρμένης λογικής μας καί υψωνόμαστε στήν εν Χριστώ ελευθερία.
«Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, καί τήν Αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν».
Κύριε, φώτισε όλους τούς ανθρώπους καί εμάς μέ τό άκτιστο φώς τής Αναστάσεώς σου.
Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Ο Καθηγούμενος τής Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
+ Αρχιμανδρίτης Γεώργιος
Άγιον Πάσχα 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου