Κολήσαμε τις ψυχές μας στα επερχόμενα λες και αυτό θα μας δώσει το προειδοποιητικό μήνυμα της σωτηρίας μας.
Σήμερα με τηλεφώνησε η γυναίκα μου. Γιατρός στο επάγγελμα. Μόλις είχε δει ένα ασθενή με πολύ σοβαρό θέμα.
Ο άνθρωπος είχε πέσει θύμα σοβαρότατου τροχαίου. Χωρίς να το έχει προκαλέσει ο ίδιος. Διεράγει το μισό του κρανίο. Της έδειξε τη συραφή που ξεκινούσε απ' το ένα μάτι και κατέληγε στο πίσω μέρος της κεφαλής. 'Εκανε ένα μήνα στην εντατική και όλοι τον είχαν ξεγραμμένο. Οι γιατροί όταν συνήλθε έμειναν έκπληκτοι. Του είπαν 1 περίπτωση στο εκατομύριο ήταν να ζήσει.
Η γυναίκα μου κατάλαβε αμέσως ότι είχε μπροστά της περίπωση θαύματος. Του ζήτησε ευθέως να της πει ποιος άγιος τον έσωσε.
Ο άνθρωπος αυτός της είπε ότι μετά τη σύγκρουση ένιωσε την ψυχή του να φεύγει από το σώμα του. Βρέθηκε σε ένα ατελείωτο τόπο σαν πράσινο λιβάδι όπου βρισκόταν αμέτρητες ψυχές. Περίμεναν όλες την κρίση και μία μία κατευθυνόταν προς δύο πόρτες και ανάλογα με την αντίστοιχη κρίση έμπαιναν στη δεξιά ή αριστερή πόρτα. Όταν ήρθε και η δική του σειρά τοποθετήκε μπροστά απ' τις πόρτες και περίμενε την απόφαση. Μέσα του αισθανόταν ότι η απόφαση θα έβγαινε για την αριστερή πόρτα. Λίγο πριν όμως ακουστεί αυτή η φρικτή απόφαση εμφανίστηκε ένας άγιος που του είπε. "Παρακάλεσα και προσευχήθηκα πολύ στο Θεό για σένα. Να σου δώσει λίγο διάστημα ζωής ακόμη, να προλάβεις να μετανοήσεις γιατί είσαι άνθρωπος καλής προαίρεσης. Είμαι ο άγιος Μόδεστος που τιμάται στο χωριό σου. Να ξέρεις ότι σε φυλάνε οι προσευχές των γονέων σου (ο πατέρας του ήταν ιερέας), που εσφάγησαν απ' τους Τούρκους μέσα στην εκκλησία του χωριού. Να γυρίσεις πίσω και να τους τιμήσεις στο υπόλοιπο της ζωής, που θα σου χαρίσει ο Κύριος εργαζόμενος την αρετή με διαρκή μετάνοια . Δεν ξέρεις πόσο διάστημα θα σου χαρίσει ο Κύριος και πότε θα σε ξανακαλέσει για να βγεί η απόφαση που δεν βγήκε σήμερα. Πήρες παράταση μετανοίας. Μη χάσεις αυτή την ευκαιρία με ανέμελη ζωή".
Ο άνθρωπος συγκλονίστηκε και του ζήτησε τι θα μπορούσε να κάνει για να τον ευχαριστήσει. Αυτός του απάντησε ότι δεν πρέπει να ευχαριστεί τον ίδιο, αλλά όσο ζει να δοξάζει Κύριο το Θεό του. Και πρόσθεσε ότι καλό θα ήταν να ολοκληρώσει το σπίτι του (την εκκλησία του), που είχε παραμεληθεί απ' τους συγχωριανούς του.
Και τώρα αυτός ο άνθρωπος ασχολείται με την ανακαίνιση της εκκλησίας και σε όποιον τον ρωτάει γιατί το κάνει αυτό διηγείται την ιστορία του ωφελώντας πολλές ψυχές.
Επομένως, η ουσία είναι να αντιληφθούμε, ότι ο δρόμος για τη σωτηρίας μας είναι τα έργα της αρετής και η διαρκής μετάνοια και ας μη περιμένουμε προειδοποιητικά μηνύματα για να το πράξουμε. Πιθανόν καθώς περιμένουμε προειδοποιήσεις, επερχόμενα, πείνες και πολέμους να έρθει απροειδοποίητα η δική μας σειρά για να κληθεί η ψυχή μας σε απολογία. Αλλά τότε θά 'χουμε την παρρησία που βρήκε ανέλπιστα ο άνθρωπος της παραπάνω ιστορίας, ή θα ακούμε την απόφαση για να πάμε στην αριστερή πόρτα και να χτυπάμε το κεφάλι μας τότε, γιατί σπαταλήσαμε το χρόνο μας άδικα σε ατέρμονες συζητήσεις χωρίς πνευματικό συντελεστή;
Τα επερχόμενα είναι ένα μαχαίρι. Κόβεις με την καλή πλευρά; Ωφελείσαι και συνεχίζεις χωρίς άγχος την πνευματική σου ζωή.
Ασχολείσαι μόνο με το πότε θα γίνουν τα γεγονότα και το που και το ποιος είναι ο αντί και ποιός ο μαρμαρωμένος; Γεμίζει άγχος η ζωή σου και κόβεις με την πλευρά που δεν κόβει τίποτα. Ασχολείσαι με πάθος με τα επερχόμενα και περιμένεις πως και πως την επόμενη πληροφορία για να μετακινηθείς την κατάλληλη στιγμή μπας και γλυτώσεις απ' τον σεισμό ή να τρέξεις στα supermarket λίγο πρωτού χρεωκοπήσουμε;Ε τότε ζεις ήδη στο χώρο της αριστερής πόρτας και έχεις βυθίσει το μαχαίρι στον εαυτό σου.
Θεόδωρος
Ιδού το ερώτημα που με βασανίζει και παιδεύει το νου μου το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, διότι ο μόνος λόγος που παραμένω ακόμη στην ιερή πατρίδα μας είναι όλοι εσείς, όλοι οι συνάνθρωποί μου οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα τα οποία πηγάζουν από το ίδιο κοινωνικό σύστημα που μας ενώνει όλους. Έτσι ότι αφορά εσάς, αφορά και εμένα, και ότι αφορά εμάς, αφορά και εσένα που διαβάζεις το κείμενο μου.
Το ερώτημα λοιπόν παραμένει, να φύγω ή να μείνω ;
Ποια είναι η πατρίδα μου τελικά; Είναι αυτή που με έμαθε και με διαπαιδαγώγησε ως απόγονο των Ελλήνων ή εκείνη που στην συνέχεια της με έκανε ένα καταναλωτικό ζώο το οποίο καλύπτει τις ανάγκες της ύπαρξης του με ατομικές ευχαριστήσεις και υλικά αγαθά ;
Ποιοι είναι οι συμπολίτες μου; Είναι όλοι εκείνοι που ζουν και λειτουργούν σε ένα σύστημα που έχει ως σκοπό του την ευημερία και την ψυχική ολοκλήρωση, ή όλοι εκείνοι οι οποίοι κοιτάνε πώς να αποκομίσουν ατομικό κέρδος και να πατήσουν πάνω από το πτώμα του άλλου σε μία εκπολιτισμένη και τεχνολογικά προηγμένη ζούγκλα ;
Ποιο είναι το κράτος μου ; Είναι εκείνο το οποίο θα έπρεπε να θεσπίζει τις κατάλληλες δομές και να δημιουργεί τα ανάλογα πλαίσια έτσι ώστε όλοι μας να ζούμε αρμονικά, έχοντας ισχύ κρατική, και άμυνα ισχυρή, με απώτερο σκοπό την αναβίωση και την εξέλιξη του πολιτισμού των προγόνων μας ή είναι εκείνο το οποίο ως παράσιτο μας πίνει το αίμα και σε κάθε του ευκαιρία μας διαχωρίζει και μας εναντιώνει έτσι ώστε να μας εξουσιάζει ;
Σε ποιόν ανήκουμε άραγε; Στον ίδιο μας τον εαυτό, στην ίδια μας την οικογένεια, στην ίδια μας την πατρίδα ή είμαστε απλά αριθμοί και ανήκουμε σε βάσεις δεδομένων και φορολογικές λίστες και θα πρέπει να μας υπολογίζουν ή όχι, έτσι ώστε να βγαίνει το αποτέλεσμα της πράξεις όσων μας θεωρούν απλά νούμερα ;
Σκοπός των ερωτημάτων μου δεν είναι να ρίξω το ήδη ριγμένο ηθικό σας, ούτε να σας μαυρίσω την ψυχή με άλλο ένα κείμενο που αποπνέει απόγνωση.
Σκοπός μου είναι να σας δείξω πως υπάρχει απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που έθεσα παραπάνω, η απάντηση είναι στην γνώση, στην σοφία, στην κριτική σκέψη, στην ηθική και στην συλλογικότητα που πρεσβεύουμε ως Έλληνες.
Πριν από μερικές δεκαετίες απολαμβάναμε όλα όσα οι πρόγονοί μας έπραξαν έτσι ώστε εμείς να ζούμε ελεύθεροι ή έστω να νομίζουμε ότι είμαστε. Κοιμόμασταν με τις πόρτες μας ξεκλείδωτες και τα καλοκαίρια αράζαμε στα μπαλκόνια μας έως ότου μας πάρει ο ύπνος, ακόμη και στις μεγάλες πόλεις που κτίσαμε, τα πράγματα ήταν ειρηνικά και αλληλέγγυα. Είχαμε την προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, για μία καλύτερη ζωή που θα μας έβγαζε από τον πόλεμο και τον θάνατο που ρίχνουν στην πατρίδα μας συνεχώς, όσοι θέλουν να μας έχουν σε καταστολή.
Μας ξεγέλασαν όμως, ξεγέλασαν τους γονείς μας και εκείνοι εμάς στην συνέχεια, έκαναν τους ανθρώπους να θέλουν και άλλα, σαν να χρειαζόμασταν ποτέ κάτι περισσότερο από την πανέμορφη πατρίδα μας και την παρέα των συνανθρώπων μας, έκαναν τους ανθρώπους να αγαπούν τα ξένα αμάξια, τις τηλεοράσεις και τις πρόστυχες γυναίκες, έκαναν το μεσημεριανό και το βραδινό δείπνο να μοιάζει γελοιότητα σε σύγκρισή με ένα σουβλάκι και ένα φραπέ κάπου έξω.
Όλα όμως μπορούν να αλλάξουν και αυτό εξαρτάτε από εμάς, από τον καθένα και από όλους μαζί, διότι πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε ότι είμαστε ένα, ανήκουμε σε ένα σύμπαν, σε έναν πλανήτη, σε μία ανθρώπινη κοινωνία και όλοι επηρεάζουμε ο ένας το άλλον, είτε έμμεσα, είτε άμεσα.
Πολύς πόνος και ακόμη περισσότερος θάνατος έρχονται εις το μέλλον, τίποτα δεν προμηνύει την ζωή και την ευδαιμονία, ο κύριος λόγος όμως είναι διότι το έχουμε πιστέψει, έχουμε πιστέψει πως η καταστροφή είναι αναπόφευκτη πριν καν παλέψουμε για να την αποτρέψουμε, έχουμε πιστέψει πως έστω και μετά την πάλη μας τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα, έτσι δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα εκτός από το να περιμένουμε την επόμενη χαοτική κοινωνική έκρηξη ώστε να εκτονωθούμε, έως ότου τελικά εξοντωθούμε.
Θα ήθελα να προτείνω σε όλους να ψάξουν μέσα τους, να ξαναθυμηθούν όλα τα πραγματικά όμορφα και αγνά πράγματα που ήθελαν ή έζησαν από όταν ήταν παιδιά έως σήμερα, να ξαναθυμηθούν τις μνήμες εκείνες που πηγάζουν όχι μόνο από την δική τους ζωή αλλά και από όλους όσους έζησαν πριν από αυτούς, ας κοιτάξουν τους οικείους τους στα μάτια και ας ξεκινήσουν και πάλι να βλέπουν σε αυτούς το πραγματικό τους πρόσωπο, την πραγματική τους ταυτότητα, ας βγουν έξω και ας αρχίσουν να στρέφουν το βλέμμα τους στα πράγματα που μπορούν να διορθώσουν, όχι σε όσα θα τους κάνουν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα, υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι πεινάνε, διψάνε, πονάνε, δεν ήρθαν από άλλον πλανήτη αλλά πάντα υπήρχαν, απλά τώρα είναι περισσότεροι, τώρα δεν μπορείς παρά να τους δεις παντού, διότι τώρα φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο της δήθεν πολιτισμένης κοινωνίας μας.
Και για να μην σας αφήσω με την πορεία, δεν πάω πουθενά, θα μείνω εδώ, μαζί σας, πλάι σας, όσο σκατά και αν γίνουν τα πράγμα στην συνέχεια, διότι όσο και αν αλλάξαμε, όσα άσχημα πράγματα και αν μας παραπλάνησαν να κάνουμε για να ξεχάσουμε, εγώ θυμάμαι και είμαι σίγουρος ότι θυμάστε και εσείς, όλοι ξέρουμε ποιοι είμαστε και για το τι είμαστε ικανοί . Θα μείνω εδώ λοιπόν και θα παλέψω, δεν φοβάμαι τον θάνατο, διότι ήμουν ήδη νεκρός, είχε πεθάνει η ψυχή μου και αισθανόμουν μόνος, ακόμη και όταν βρισκόμουν με πολλούς γύρω μου, τώρα όμως αντιλαμβάνομαι ότι αντιλαμβάνεστε και εσείς, δηλαδή ότι πρέπει να ξαναγεννηθούμε, πρέπει να γίνουμε και πάλι Έλληνες άνθρωποι.
Δημήτρης
«Ραντεβού σε 18 μήνες» ήταν το μήνυμα που απέστειλε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε
ερωτηθείς στη κοινή συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Οικονομικών με τον Γ. Στουρνάρα για τη διευθέτηση του ελληνικού
χρέους.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τόνισε πως οι αποφάσεις για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας θα ληφθούν στα τέλη του
2014 όταν και η τρόϊκα προχωρήσει στις σχετικές εισηγήσεις για την ελληνική οικονομία και υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα
θα έχει επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα και θα έχει προχωρήσει με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. (Τμήμα ειδήσεων
defencenet.gr).
Σε 18 μήνες κ. Σόιμπλε μου ποιος ζει και ποιος πεθαίνει;
Τα αναβολικά που χρησιμοποιήθηκαν για την οικονομία αυτού του αδικημένου λαού από αυτούς που αιματοκύλισαν την
Ευρώπη με εκατόμβες θυμάτων έχουν ημερομηνία λήξης.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ δεν ντοπάρεται όσα ψεκάσματα και αν του ρίξετε.
Πας στοίχημα κ. Σόιμπλε μου σε 18 μήνες ποιος θα ΑΝΑΛΑΜΨΕΙ και ποίος θα πάθει;
Και άλλοι στο ιστορικό παρελθόν βάλανε στοίχημα να καθυποτάξουν την Ελλάδα. Καλά δεν διάβασες ιστορία κ. Υπουργέ για
να καταλάβεις το τέλος των αδικούντων αυτό το Έθνος που από την πολιτισμική ζύμη του "σηκωθήκατε στα δύο από το
μπουσούλισμα μέσα στις τρώγλες";
Είδαμε πως σε φέρανε στο κέντρο των Αθηνών με μαύρες λιμουζίνες πολυτελείας, αλλά γιατί εμείς είδαμε να σε φέρνουν
μαύρες νεκροφόρες πολυτελείας;; Φαίνεται πως η ταλαιπωρία και η προσωρινή δυστυχία μας προκαλεί παραισθήσεις!!
Αποφασίζεις μαζί με τους εδώ συνεργάτες σου δημοσιονομική πειθαρχεία και ανάπτυξη με την οικονομική ντόπα της
πτώχειας, της ανέχειας και της κοινωνικής δυστυχίας. Γιατί δεν μας εξηγείς η Σήμενς εκμαύλισε τους Έλληνες ή τα εγχώρια
λαμόγια εκμαύλισαν την Σήμενς;
Άραγε πιστεύεις ότι υπάρχει δικαιοκρίτης ΘΕΟΣ;
Ούτε καν με ενδιαφέρει αν πιστεύεις γιατί οι καρποί των έργων σου είναι πικροί και δηλητηριώδεις. Μόνο πρέπει να μάθεις
και εσύ σαν τον Πόντιο Πιλάτο ότι οι εξουσίες δίνονται από άνωθεν και καταργούνται με παταγώδη θόρυβο κάτωθεν.
Ο Άδης των μνημονίων άνοιξε για την Ελλάδα μας εδώ και κάτι λιγότερο από 3,5 χρόνους. Ο Αττικός ουρανός ακόμη και σε
σένα ήταν φιλόξενος με την μόνη διαφορά ότι ήρθες την επόμενη της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου για να βοηθήσεις τους
νεκροθάφτες να βάλουν καλά την ταφόπλακα στο μνήμα της πεθαμένης Ελληνικής κοινωνίας. Γιατί πες το ... φοβάσαι
πραγματικά μήπως δραπετεύσουμε από τον το τάφο μας;
Λοιπόν τώρα που έβαλες καλά την ταφόπλακα και αναχώρησες ικανοποιημένος για την χώρα σου. Κοίτα τώρα να δεις τι θα
γίνει!!!
Σε ευχαριστούμε όμως που μας επισκέφθηκες και μας έδωσες τον τελευταίο ασπασμό γιατί και συ φυσιολογικά κάποια στιγμή
θα τον δεχθείς.
Όμως υπάρχει μία διαφορά, τον τελευταίο ασπασμό τον έδωσες στο ψευτορωμαίικο που φτιάχτηκε από την εποχή των
συμπατριωτών σου Βαυαρών. Ουσιαστικά αυτούς αποχαιρέτησες μαζί με τα όργανα τους.
Τελικά πρέπει να σε ευχαριστήσουμε γιατί μας έκανες μεγάλο καλό. Γιατί είδαμε και σιχαθήκαμε τους πρωταγωνιστές του
ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΙΚΟΥ. Λοιπόν άντε στο καλό σου γιατί σε λίγο θα μας ξεχάσεις και θα ασχολείσαι μόνο με την χώρα σου.
Και τώρα ήρθε η ώρα κ. Σόιμπλε να σου αποκαλύψω κάτι που έζησα προσωπικά και το θυμάμαι και μου δίνει κουράγιο :
"τέλη Αυγούστου του 2009 την ημέρα που παραιτήθηκε ο Στρατηγός Δημήτριος Γράψας για τον λόγο αυτό μάλιστα θυμάμαι
και την συγκεκριμένη ημέρα, βρέθηκα κατ' όναρ στην Εκκλησία της Ενορίας μου στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ των Αμπελοκήπων. Αλλά
πως βρέθηκα όμως; Ζούσα ολοζώντανα αυτό που έβλεπα και παρακολουθούσα την ακολουθία της ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ του ΚΥΡΙΟΥ
μας, όπως αυτή γίνεται κατά το εκκλησιαστικό τυπικό το βράδυ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μόλις ανέβηκε ο Κύριος μας Ιησούς
Χριστός στο ΣΤΑΥΡΟ τον είδα να γίνεται ολοζώντανος. Ανατρίχιασα αλλά δεν τρόμαξα, όταν σήκωσε την ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ
ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ και βγήκε Υπερκόσμιο Φώς κάτω από την μασχάλη ΤΟΥ που κάλυψε όλο τον Ναό και το Εκκλησίασμα. Αλλά αυτό
το Υπερκόσμιο Φώς εξήλθε του Ναού και γέμισε και την έξωθεν αυτού Λεωφόρο Κηφισίας. Μέχρις εδώ θα μου πείτε ήταν ένα
όνειρο. Αλλά στην συνέχεια ο Ολοζώντανος ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ εξέφερε τους εξής λόγους "όπως σας βοήθησα τότε στην
Γερμανική Κατοχή , έτσι θα σας βοηθήσω και τώρα".
Το πρωί το εξομολογήθηκα σε πνευματικό, ούτε αυτός μπορούσε να μου εξηγήσει τους λόγους του ΚΥΡΙΟΥ μας. Για ποία νέα
Γερμανική κατοχή μιλούσε στην οποία θα μας βοηθούσε; Όταν ακόμα δεν είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές του 2009 με το
σύνθημα ...χρήματα υπάρχουν ... όταν δεν γνωρίζαμε τίποτε από μνημόνια και τα συναφή εργαλεία δυστυχίας, όταν δεν
γνωρίζαμε τίποτε από τις Γερμανικές προθέσεις εναντίον των εφησυχαζόντων τότε Ελλήνων.
Όμως τα προγνώριζε όλα αυτά ο ΚΥΡΙΟΣ που είναι και το πραγματικά αφεντικό της Ελλάδας μας.
Όταν τα ΜΜΕ άρχισαν να μιλούν για οικονομική Γερμανική κατοχή μετά από ένα και χρόνο λύθηκαν αμέσως οι απορίες μου
και πήρα θάρρος και κουράγιο και σήμερα θέλω να το μοιρασθώ με τους καταπονημένους Συμπατριώτες μου με κίνδυνο,
όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις ενυπνίων να παρεξηγηθώ και να χλευασθώ. Ουδόλως με ενδιαφέρει αυτό το πράγμα
αρκεί να γίνει το ΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ του ΘΕΟΥ και να τρέξει Ο ΚΥΡΙΟΣ προς βοήθειά μας τώρα που ΤΟΝ έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Υ.Γ Το παραπάνω κείμενο το αφιερώνω στο Σόιμπλε και στο σόι του για να δούνε επιτέλους ότι η αδικία όταν φτάσει στον
ΟΥΡΑΝΟ κινητοποιεί την οργή του ΚΥΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
http://hggiken.pblogs.gr/2013/07/to-ranteboy-ths-ellhnikhs-istorias-me-ton-k-bolfgkangk-soimple-t.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου