Γράφει η Λιάνα Κανέλλη......
Το ντουλάπι του Θεού δεν είναι το κουτί της Πανδώρας. Ετσι όπως το 'φτιαξα εγώ στο φτωχό μυαλό μου, δεν περικλείει το σύμπαν. Είναι στην κουζίνα του τωρινού κόσμου, το ντουλάπι με τα εργαλεία για μαγείρεμα και τα λάδια, τις ζάχαρες, τ' αλάτι, τ' αλεύρι, το γάλα, τ' αυγά... Εχει μαχαίρια, και κουτάλες, και σουρωτήρια, και μεγάλες τσανάκες, και μπρικάκια του καφέ. Το ντουλάπι του Θεού είναι πείρα συλλογική, και γνώση, και πολλή αγάπη για να τρώνε και....
να σκέφτονται κι εντέλει να ζούνε ελεύθερα οι άνθρωποι.
Αυτό που μας ξεχωρίζει απ' τα ζώα παρότι είμαστε σαρκοφάγοι οι άνθρωποι, σ' ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της πείνας των ζωντανών, είναι που επεξεργαζόμαστε την τροφή. Μαγειρεύουμε. Ψήνουμε. Στολίζουμε. Εχουμε τη νοητική ανάγκη, την έμφυτη πολιτισμική ικανότητα να επιθυμούμε τη μετατροπή του κορεσμού σε γεύμα. Κι ακόμα καλύτερα σε σύναξη, σε συμπόσιο. Να γινόμαστε συνδαιτυμόνες.
Ανοιξε το ντουλάπι του Θεού. Και μάθαμε πώς να....χρησιμοποιούμε τα μαχαίρια όχι για να σώσουμε τη ζωή μας, αλλά για να την ομορφύνουμε πατώντας στις ανάγκες μας. Χρίσαμε πολιτισμό ως έλλογα όντα με στόχο και σκοπό την ευφροσύνη. Αν αγαπάω αυτήν την πατρίδα, ωρέ σύντροφοι, τη γλώσσα μας δηλαδή που λέει κι ο ποιητής, είναι γιατί μπορεί να μ' ανασταίνει με τις λέξεις. Πιπιλίστε την ευφροσύνη και θα με καταλάβετε.
Στην κουζίνα του Θεού, σήμερα, εδώ και τώρα μπήκαν κτήνη. Τη μαγάρισαν. Πάντα το έκαναν. Από τότε που οι άνθρωποι περπατήσαμε στα δυο ποδάρια κοιτώντας ψηλά. Ανοιξαν το ντουλάπι και πήραν τα μαχαίρια, τους μπαλτάδες, τα σιδερικά. Κι ύστερα πήραν και τα κλειδιά, να 'χουν να βάζουν μέσα τα καλούδια, να σκάει το ντουλάπι. Να περισσεύουν για να φάνε όλοι, να τρώνε μόνο οι κλειδοκράτορες και να γίνεται ό,τι μπαζώνεται ως πρώτη ύλη της τροφής, σκουληκιασμένο αλεύρι, πεθαμένα αυγά, ζάχαρη που μαύρισε και πίκρισε φαρμάκι σκέτο. Και να 'σου να μη χωράει άλλο ξινισμένο γάλα κι αλάτι πετρωμένο σαν ταφόπλακα της παστωμένης ευφροσύνης.
Σάπισε ο πλούτος στο ντουλάπι του Θεού. Και βρώμισε η κουζίνα σαν απόπατος. Κι απ' όξω στήθηκαν φρουροί να το κρατάνε σφραγισμένο. Μοίρασαν μαχαίρια. Που αστράφτουν μέρα νύχτα στα δώματα και τις κάμαρες του κόσμου. Τα πεινασμένα πετεινά του ουρανού έγιναν δράκοι. Οι νοικοκυραίοι φονιάδες. Οι φονιάδες ήρωες στη σήψη.
Μπήκαμε στο μαγερειό της κόλασης. Υπουλη πρόσκληση. Ελάτε να φάμε. Στρωμένο το τραπέζι. Το ντουλάπι του Θεού έχει απ' όλα τα καλά, φωνάζουν οι ντελάληδες κουνώντας τα κλειδιά. Να 'σου λοιπόν το σιδερικό στο χέρι του πεινασμένου. Τον είπαν πρόσφυγα και λαθρομετανάστη. Αυτόν που προσφεύγει στο ντουλάπι του Θεού χωρίς να φαντάζεται πως είναι κλειδωμένο. Παίζει δυο μαχαιριές, τρεις και δεκατρείς και πάλι μένει νηστικός, γιατί το θύμα δεν ήταν άμεσα ο αφεντικός. Δεν ήταν ο κλειδοκράτορας αλλά αυτός που έμπαινε στη σειρά να πεινάσει.
Να 'σου κι ο φοβισμένος. Ο συλλέκτης των σάπιων που ξεχειλίζουν απ' το ντουλάπι του Θεού. Αυτός ο μικρός, δήθεν πολιτισμένος, με την μπάκα φουσκωμένη απ' το βρωμόφαγο που οι κλειδοκράτορες του πέταξαν για να γίνει σκυλί και να ταΐζεται σαν Κέρβερος. Που ορμάει μες τη νύχτα και σφάζει όποιον πεινάει ως ξένος. Που χιμάει στα λεωφορεία και κατεβάζει τα γυναικόπαιδα και τα σαπίζει στο ξύλο με τις σιδερένιες κουτάλες και τους μπαλτάδες που άνοιγε το φύλλο η μάνα τους να φτιάξει πίτα μ' ό,τι είχε, να ευφρανθούν.
Το ντουλάπι του Θεού άνοιξε. Είναι καταμεσίς στο μαγερειό της κόλασης. Συμπόσιο αίματος. Το κλειδί της εργασίας στα χέρια μας είναι. Οσο δεν το κρατάμε εμείς ανθρώπινο κρέας θα μυρίζει και θα πεινάμε...
.......και σχολιάζει ο Ανώνυμος
Κυρία Κανέλλη καλημέρα,
Η αλήθεια είναι ότι ο λόγος σας είναι μοναδικός. Αλλά φοβάμαι ότι είναι λάθος προσανατολισμένος. Ισως λόγω σύγχυσης από τις αμέτρητες επιθέσεις που δεχόμαστε ως λαός. Οπότε θα έλεγα ότι υφίσταται η εξής παρανόηση. Οι Ελληνες ποτέ δεν έκλεισαν το ντουλάπι - όπως το παρομοιάζετε - για κανέναν. Για υπερβολική - μέχρι έλλειψη διάκρισης - ανοχή μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει. Οχι όμως για ρατσισμό ούτε για απανθρωπιά. Οπως ξέρετε όμως στο νόμο υπάρχει το δικαίωμα της άμυνας. Ερμηνευόμενο στο παράδειγμά σας έχει ως εξής: δείχνεις στους αλλοδαπούς ότι υπάρχει το ντουλάπι και που είναι και αυτοί αντί να καθίσουν μαζί σου να φάνε περιμένουν να έρθει το βράδυ, να σε σκοτώσουν, να σε βιάσουν, να σε σαπίσουν στο ξύλο, να πάρουν το ντουλάπι και να εξαφανιστούν. Δεν είναι ότι οι άνθρωποι είναι κακοί. Είναι οι εντολές που έχουν. Αφανίστε τους Ελληνες. Αυτές είναι οι εντολές. Την ελληνίδα πολύτεκνη γιατί κανείς δεν την υπερασπίζεται? Δεν έχει αυτή αυξημένες ανάγκες, πως θα τα βγάλει πέρα? Τον έλληνα άνεργο? Τον έλληνα ιδιωτικό υπάλληλο? Εάν γινόταν σήμερα η επανάσταση του 1821 οι αριστεροί θα ξεσηκώνονταν εναντίον των επαναστατημένων ελλήνων και θα τους έλεγαν ρατσιστές που πάνε να διώξουν τους Τούρκους! Αυτό που γίνεται στη χώρα δεν είναι φιλοξενία μερικών ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Είναι αντικατάσταση πληθυσμού, όπως σωστά το χαρακτήρισε μια ιστορικός σε προχθεσινή εκπομπή. Αυτό σημαίνει, εξολοθρεύουμε τους Ελληνες και στη θέση τους βάζουμε εδώ να μένουν Ασιάτες και Αφρικανοί. Η Αριστερά, πιστή στις παραδόσεις της, προσπαθεί συνεχώς να παρουσιάσει τους έλληνες ως μισάνθρωπους και την Ελλάδα ως χώρα που δεν χρήζει συνόρων, δηλαδή, να διαμελιστεί η χώρα και να δοθεί στους γείτονες. Και οι πρόγονοί μας που μαρτυρούσαν φρικτά από τους εκάστοτε κατακτητές, τι ήταν τότε? Το αίμα τους δεν έχει παέι χαμένο. Εδώ λοιπόν δεν έχουμε ντουλάπι του Θεού. Εχουμε τη ρομφαία του Θεού που είναι στο δρόμο και έρχεται και θα θερίσει τους διώκτες του ορθόδοξου αυτού λαού που τόσο αίμα έχει προσφέρει στον Κύριο προς δόξαν του ονόματός Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου