Ἡ Ὁσία Ματρώνα γεννήθηκε στὶς 22 Νοεμβρίου 1881, στὸ χωριὸ Σέμπινο τῆς Ρωσίας ἀπὸ γονεῖς χωρικοὺς φτωχοὺς μὰ πολὺ εὐλαβεῖς. Ἦταν τὸ τέταρτο παιδί τους καὶ ἀπὸ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση οἱ γονεῖς της τὴν κράτησαν καὶ δὲν τὴν ἔδωσαν σὲ ὀρφανοτροφεῖο ὅταν αὐτὴ γεννήθηκε ἀόμματη (χωρὶς δηλαδὴ ὀφθαλμούς, μὲ κενὲς τὶς κόγχες). Βαπτίστηκε Ματρώνα πρὸς τιμὴν τῆς Ὁσίας Ματρώνας τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει.
Ἔδειξε δὲ ἀπὸ νωρὶς τὴν θεία της ἐκλογή. Εἶχε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ χάρισμα τῆς διόρασης ἀλλὰ καὶ τῆς προόρασης. Μποροῦσε νὰ βλέπει γεγονότα ἀπὸ ἑκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, καὶ σὲ ἄγνωστους γι᾿ αὐτὴν τόπους. Ἀγωνιζόταν ἀπὸ μικρὴ στὴν προσευχὴ καὶ γρήγορα φάνηκε καὶ τὸ διορατικὸ προορατικὸ ἀλλὰ καὶ τὸ θεραπευτικό της χάρισμα. Γνώριζε ἁμαρτίες, σκέψεις, καὶ πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἔνιωθε καὶ προγνώριζε συμφορὲς καὶ καταστροφές, μὲ τὶς εὐχές της δέ, θεράπευε πλῆθος ἀρρώστων ποὺ συνέρεαν ὄχι μόνο ἀπὸ τὸ χωριὸ τῆς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν εὐρύτερη περιοχή. Στὴν ἐφηβική της ἡλικία πῆγε σὲ ἀρκετὰ προσκυνήματα, συχνὰ συνοδευόμενη ἀπὸ τὴν κόρη ἑνὸς πλούσιου εὐγενοῦς τῆς περιοχῆς. Λέγεται ὅτι σὲ μία ἐπίσκεψή της στὴν Κρονστάνδη, στὸν ναὸ ὅπου λειτουργοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἐκεῖνος μετὰ ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία μέσα στὸν κατάμεστο ἀπὸ κόσμο ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα παρεκάλεσε τὸν κόσμο νὰ παραμερίσει γιὰ νὰ περάσει ἡ δεκατετράχρονη τότε Ματρώνα λέγοντας: «Ἔλα Ματρώνουσκα, ἔλα σὲ μένα. Ἰδοὺ ἔρχεται ἡ ἀντικαταστάτριά μου, ὁ ὄγδοος στύλος τῆς Ρωσίας!», προμηνύοντας τὴν ἀποστολὴ τῆς Ἁγίας γιὰ τὴν ἐκκλησία καὶ τὸν πολυπαθῆ Ρωσικὸ λαό, στὰ μετέπειτα χρόνια τῶν διωγμῶν ποὺ ἔβλεπε νὰ ἔρχονται. Λίγα χρόνια ἀργότερα ἡ Ἁγία καθηλώθηκε ἐξαιτίας μόνιμης παράλυσης στὰ πόδια. Παρέμεινε ἔτσι καθιστὴ ἕως τὸ τέλος τῆς ὁσιακῆς ζωῆς της.
Σὲ μικρὴ ἀκόμη ἡλικία προεῖπε τὴν Ρωσικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917 ποὺ ἔγινε χρόνια ἀργότερα, λέγοντας: «Θὰ ληστεύουν καὶ θὰ ἀφανίζουν τὶς Ἐκκλησίες, θὰ ἁρπάζουν τὰ ἐδάφη καὶ θὰ τὰ μοιράζουν ἄπληστα μεταξύ τους, καταδιώκοντας ὅλους, χωρὶς ἐξαίρεση».
Ζήτησε μιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν μητέρα της ἕνα φτερὸ μεγάλο. Τὸ μάδησε, καὶ δείχνοντας τὸ στὴν μητέρα της, τῆς εἶπε,
- Βλέπεις μαμά, αὐτὸ τὸ φτεράκι;
- Καὶ τί νὰ δῶ παιδάκι μου, ἀφοῦ τό ῾χεις μαδήσει;
- Ἔτσι μητέρα, θὰ μαδήσουν σὲ λίγο, καὶ τὸν πατερούλη μας τὸν Τσάρο...
Ἡ μητέρα της φοβήθηκε, ὅμως σὲ λίγο καιρὸ ἡ προφητεία βγῆκε σωστή, καὶ ὁ Τσάρος Νικόλαος ἐκτελέστηκε ἀπὸ τοὺς ἐπαναστάτες.
Δεκάδες ἀσθενεῖς περνοῦσαν καθημερινὰ ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ οἱ περισσότεροι, ἔχοντας πίστη, γίνονταν καλά...
Ὅταν τὸ 1925, μετακόμισε στὴ Μόσχα, χωρὶς μάλιστα διαβατήριο καὶ ἄδεια παραμονῆς, τὸ Σοβιετικὸ καθεστὼς ἐπανειλημμένως προσπάθησε νὰ τὴν συλλάβει. Παρ᾿ ὅλο ποὺ ἦταν τυφλή, τοὺς ξέφευγε τὴν τελευταία στιγμὴ εἰδοποιημένη ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ διάφορους περίεργους τρόπους. Μόλις αὐτὴ ἔφευγε, κατέφθαναν οἱ πράκτορες τῆς NKVD, ἀλλὰ ἦταν ἀργὰ πιά...
Ἡ Ἄννα Βιμπορνόβα θυμᾶται τὸ παρακάτω περιστατικό.
«Ἦρθε μιὰ φορὰ ἕνας ἀστυνομικὸς νὰ συλλάβει τὴν Ματρώνα καὶ ἐκείνη τοῦ λέει,
«Φύγε, φύγε γρήγορα, ἔχεις συμφορὰ στὸ σπίτι σου. Ἡ τυφλὴ δὲν φεύγει ἀπὸ σένα, ἐδῶ στὸ κρεβάτι κάθομαι, δὲν πάω πουθενά...»
Τὴν ἄκουσε ὁ ἀστυνομικός, πῆγε σπίτι του καὶ βρῆκε τὴν γυναίκα τοῦ καμένη ἀπὸ τὴν γκαζιέρα. Πρόλαβε καὶ τὴν μετέφερε στὸ Νοσοκομεῖο. Ὅταν τὴν ἄλλη μέρα ἦρθε στὴν ὑπηρεσία, τὸν ρώτησαν,
- Τὴν συνέλαβες τὴν τυφλή;
- Τὴν τυφλή, τοὺς εἶπε, δὲν θὰ τὴν συλλάβω ποτέ. Χάρη στὴν τυφλὴ πρόλαβα νὰ πάω τὴν γυναίκα μου στὸ Νοσοκομεῖο, ἅμα δὲν μοῦ τό ῾λεγε θὰ τὴν ἔχανα...
Στὴ Μόσχα πέρασε τὸ ὑπόλοιπό της ζωῆς της, περιπλανώμενη ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, κατατρεγμένη, βοηθώντας πλήθη βασανισμένων ψυχῶν, μὲ ψυχικὲς μὰ καὶ σωματικὲς ἀσθένειες, τοὺς ὁποίους ἔσωσε μὲ τὴν προσευχὴ καὶ καθοδήγησε στὴ σωτηρία. Ὅπου καὶ ἂν πήγαινε, σὲ ὅποιο σπίτι καὶ ἂν φιλοξενοῦνταν ἔφερνε τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἠρεμία στὶς ψυχές, Ἄλλοτε χαριτολογοῦσε μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἄλλοτε τοὺς ἔλεγχε μὲ δριμύτητα, καὶ τοὺς νουθετοῦσε. Ἦταν ἐπιεικής, θερμὴ καὶ εὐσπλαχνική, δὲν ἔκανε κηρύγματα καὶ διδασκαλίες μὰ ἦταν ὀλιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τὸν κόσμο νὰ ἀποφεύγει τὴν κατάκριση καὶ νὰ ἐμπιστεύεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νὰ κάνουν θερμὴ προσευχὴ καὶ συχνὰ τὸν σταυρὸ τοὺς θωρακίζοντας ἔτσι τὸν ἑαυτό τους. Συνιστοῦσε συχνὴ μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ ἀγάπη στοὺς ἀσθενεῖς καὶ ἡλικιωμένους.
Φοιτητὲς ἀποκλεισμένοι πολιτικὰ ἀπὸ τὸ τότε καθεστὼς διηγοῦνται πῶς μὲ τὶς προσευχὲς αὐτῆς τῆς τυφλῆς γυναίκας ξεπέρναγαν τὰ ἐμπόδια γιὰ τὴν ἀπόκτηση ἑνὸς πτυχίου. Ἀκόμη καὶ ἀξιωματοῦχοι τοῦ καθεστῶτος, κατὰ παράδοξο τρόπο, βοηθοῦσαν αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ἁγία Ματρώνα προσηύχετο.
Ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ μαγεῖες, ἡ ψυχολογικὰ προβλήματα ἔβρισκαν σ᾿ αὐτὴν τὴν θεραπεία τους... Συμβούλευε νὰ κάνουμε σωστὰ τὸν Σταυρό μας καὶ νὰ σταυρώνουμε τὰ πάντα γύρω μας, ἀκόμη καὶ τὸ φαγητό μας...
Τὴν ρώτησε κάποτε ἡ Ζηναΐδα Ζδάνοβα,
- Γιατί ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ κλείσουν καὶ νὰ γκρεμίσουν τόσες Ἐκκλησίες; καὶ ἀπάντησε μὲ τὰ παρακάτω λόγια,
- Αὐτὸ ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαὸς εἶναι σὰν ὑπνωτισμένος καὶ μιὰ φοβερὴ δαιμονικὴ δύναμη ἔχει μπεῖ σὲ δράση. Βρίσκεται στὸν ἀέρα, καὶ διεισδύει παντοῦ. Παλιά, ἡ δαιμονικὴ αὐτὴ δύναμη κατοικοῦσε στὰ ἕλη καὶ στὰ πυκνὰ δάση, ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι πήγαιναν τακτικὰ στὴν ἐκκλησία, φοροῦσαν καὶ τιμοῦσαν τὸν σταυρό. Τὰ σπίτια τους ἦταν προστατευμένα ἀπὸ τὶς εἰκόνες, τὰ κανδήλια ποὺ ἔκαιγαν, τὸν ἁγιασμὸ ποὺ ἔκαναν... Τὰ δαιμόνια πετοῦσαν μακριὰ καὶ φοβόντουσαν νὰ πλησιάσουν... Σήμερα ὅμως, τὰ σπίτια αὐτὰ ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων γιὰ τὴν ἀπιστία τους, καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὸν Χριστό...
Ἡ Ἁγία, προέβλεψε τὴν Γερμανικὴ εἰσβολὴ στὴν Ρωσία, ἀλλὰ μίλησε καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο, μετέπειτα πόλεμο, ποὺ θὰ σκοτώσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, μέσα σὲ μιὰ νύχτα...
Ἔλεγε ἀκόμη, «Ὅταν πεθάνω λίγοι θὰ ἔρχονται στὸν τάφο μου. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὁ κόσμος θὰ μὲ γνωρίσει, καὶ ἄνθρωποι ταλαιπωρημένοι ἀπὸ τὶς θλίψεις θὰ μὲ παρακαλᾶνε νὰ προσεύχομαι γι᾿ αὐτούς... Ὅλους θὰ τοὺς ἀκούω καὶ ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ... Νὰ ἔρχεστε σὲ μένα καὶ νὰ μοῦ λέτε, σὰν νὰ εἶμαι ζωντανή, τὶς θλίψεις σας καὶ τὰ προβλήματά σας, καὶ ἐγὼ ὅλους θὰ τοὺς ἀκούω καὶ ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ...»
Θυμᾶται ἀκόμη ἡ κ. Ζηναΐδα Ζδάνοβα, ἀρχιτέκτων μηχανικός: «Τὴν ρωτοῦσα γιὰ τὴν πορεία τῆς Ρωσίας μέσα στὴν Ἐπανάσταση, καὶ μοῦ ἔλεγε:
- Πρῶτα θὰ βγάλουν τὸν Στάλιν. Μετὰ ἀπ᾿ αὐτὸν οἱ κυβερνῆτες θὰ ἐναλλάσσονται καὶ ὁ ἕνας θὰ εἶναι χειρότερος ἀπὸ τὸν ἄλλον.... Θὰ κατακλέψουν τὴν Ρωσία... Μετὰ τὸν πόλεμο θὰ γυρίζουν «οἱ σύντροφοι» στὸ ἐξωτερικό, θὰ ἰδοῦν καὶ πῶς ζοῦνε οἱ ξένοι, θὰ διαφθαροῦν καὶ θὰ σπάσουν τελικὰ τὰ μοῦτρα τους... Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ θὰ ἐμφανισθεῖ καὶ ὁ Μιχαήλ... (σ.σ. ἀπὸ τὰ παρακάτω, φαίνεται ὅτι μᾶλλον μιλάει γιὰ τὸν Μιχαὴλ Γκορμπατσώφ. Ὁ καιρὸς ὅμως θὰ τὸ δείξει...)
«Θὰ θελήσει νὰ βοηθήσει, ὅλα νὰ τὰ ἀλλάξει, ὅλα νὰ τὰ ἀνατρέψει... Ἀλλά, ἂν ἤξερε ὅτι θὰ ἀποτύχει καὶ ὅτι θὰ τὸν σκοτώσουν, ἔ, τότε, δὲν θὰ ἄρχιζε μὲ κανένα τρόπο... Θὰ γίνουν ταραχές, διαμάχες, σφαγές... Τὸ ἕνα κόμμα θὰ πολεμάει τὸ ἄλλο. Μετὰ θὰ γίνει κάποια καλυτέρευση ποὺ ὅμως, θὰ κρατήσει λίγο καιρό. Μιὰ ἀνάσα θὰ πάρετε, ἀπ᾿ ὅλα θὰ ἔχετε, μέχρι καὶ τὴν Παράκληση (τῆς Παναγίας), θὰ μπορεῖτε νὰ κάνετε στὴν Κόκκινη Πλατεία ἀλλὰ καὶ μνημόσυνα στὸν σφαγιασθέντα Τσάρο... Ἀλλὰ μετὰ θὰ γυρίσουν στὴν Ρωσία οἱ παλαιοί,... καὶ θὰ γίνει ἡ κατάσταση χειρότερη ἀπὸ ὅτι ἦταν πρῶτα... Ὤχ, πῶς σᾶς λυπᾶμαι ὅλους! Μέχρι τοὺς ἐσχάτους καιρούς, (γιατὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα), ἔτσι θὰ ζήσετε...»
Ἡ Ἄννα Βιμπόρνοβα θυμᾶται,
«Ἐπισκέφθηκα τὴν Ματρώνα τὶς μέρες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς (1952), λίγο πρὶν πεθάνει.
- Μὴ φοβᾶσαι, μοῦ λέει, δὲν θὰ ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θὰ ξαπλώσουμε ἔτσι, καὶ θὰ σηκωθοῦμε «ἀλλιῶς»...
- Πῶς ἀλλιῶς; τὴν ρωτάω.
- Νά, μοῦ λέει, θὰ γυρίσουμε στὸ «ξύλινο»...
- Μάτουσκα, τῆς λέω, τί σημαίνει τὸ «ξύλινο;»
- Ξύλινο ἀλέτρι, μοῦ λέει, μὲ αὐτὸ θὰ δουλεύουμε τότε...
- Καὶ ποῦ θὰ πᾶνε τὰ τρακτὲρ ποὺ τώρα ἔχουμε;...
- Ὤ, λέει, ἄσε τὰ τρακτέρ... Θὰ δουλεύει τότε τὸ ἀλέτρι τὸ ξύλινο, καὶ ἡ ζωὴ θὰ εἶναι καλή. Ὅμως, ἀκόμη δὲν φτάσαμε μέχρι αὐτοὺς τοὺς καιρούς. Ἐσὺ ὅμως, δὲν θὰ πεθάνεις μέχρι τότε, καὶ θὰ τὰ δεῖς ὅλα αὐτά...
- Πόλεμος, συμπλήρωσε, δὲν θὰ ξαναγίνει (μὲ τὸν τρόπο ποὺ μέχρι τώρα ξέρουμε...). Χωρὶς πόλεμο θὰ πεθάνετε ὅλοι. Θὰ πέσουν πολλὰ θύματα. Ὅλοι οἱ νεκροί, θὰ ξαπλώσετε ἐπάνω στὴν γῆ... Θὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο: Ἀποβραδίς, ὅλα θὰ εἶναι (ὄρθια καὶ καλὰ) πάνω στὴν γῆ, καὶ ὅταν θὰ σηκωθεῖτε τὸ ἄλλο πρωί, ὅλα θὰ μποῦν (θὰ ταφοῦν) μέσα στὴν γῆ... Χωρὶς «πόλεμο»... ὁ πόλεμος (τότε) θὰ γίνεται...
(Μὲ τὰ ὅσα παραπάνω ἀναφέρει ἡ Ἁγία, φαίνεται καθαρὰ ὅτι μιλάει γιὰ πυρηνικὴ καταστροφὴ καὶ πιθανὸν μὲ ὑδρογονοβόμβες, ποὺ θὰ σκοτώνουν ἀνθρώπους ἀλλὰ τὰ κτίρια θὰ μένουν ἀνέπαφα!. Τὰ περιθώρια λοιπὸν στενεύουν καὶ τὰ μηνύματα ποὺ διαβάζουμε δείχνουν καθαρὰ ὅτι πολὺ σύντομα θὰ ὑπάρξουν σοβαρὰ προβλήματα...)
Ἡ Ἁγία δίδασκε ὄχι μὲ τὰ λόγια, ἀλλὰ μὲ τὸν βίο της. Ἡ ἀρετή της συνίστατο στὴν μεγάλη της ὑπομονὴ καὶ καρτερία, καὶ τὴν ἀπόλυτη ἀγάπη της καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Αὐτὴ ἦταν ἡ Ἁγία Ματρώνα ἡ ἀόμματος. Τρεῖς ἡμέρες πρὶν τὴν κοίμησή της ὁ Κύριος της ἀπεκάλυψε τὴν τελείωσή της ὥστε ἐκείνη νὰ προετοιμαστεῖ. Προεῖπε καὶ τὰ ἑξῆς: «ὅταν πεθάνω, στὸν τάφο μου θὰ ἔρχονται λίγοι, μόνο οἱ οἰκεῖοι μου, καὶ ὅταν θὰ πεθάνουν καὶ ἐκεῖνοι θὰ ἐρημώσει ὁ τάφος μου, σπάνια θὰ ἔρχεται κανείς. Μὰ μετὰ ἀπὸ χρόνια ὁ κόσμος θὰ μὲ γνωρίσει καὶ θὰ ἔρχονται σὰν κοπάδια γιὰ νὰ βοηθηθοῦν. Καὶ ἐγὼ θὰ τοὺς ἀκούω καὶ ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ. Εἶπε ἀκόμη: «ὅλους ποὺ ζητᾶνε βοήθεια ἀπὸ μένα θὰ τοὺς συναντῶ μετὰ τὸν θάνατό τους».
Κοιμήθηκε στὶς 2 Μαΐου 1952 καὶ ἔκτοτε χιλιάδες πιστοὺς ὀρθοδόξους ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο ἔχει ἡ Ἁγία βοηθήσει καὶ πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπικαλοῦνται τὴν παρρησία της στὸν Κύριο. Στὶς 8 Μαρτίου 1998 ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της ποὺ μεταφέρθηκαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης στὴ Μόσχα, ὅπου ὁ τάφος σήμερα ἔχει γίνει ἕνα ἀπὸ τὰ δύο μεγαλύτερα προσκυνήματα τῆς Ρωσίας· χιλιάδες προσκυνητὲς περιμένουν ὑπομονετικὰ καθημερινὰ γιὰ νὰ τὰ προσκυνήσουν. Ἡ μνήμη τῆς τιμᾶται στὶς 2 Μαΐου.
Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον, την στερουμένην ομμάτων εκ γενετής, ευλαβώς ανυμνήσωμεν Ματρώνα την αοίδιμον, ως σκεύος θείων δωρεών και αγάπης ακραιφνούς προς πάντας εμπεριστάτους βοώντες, σκέδασον ζόφον παθών ημών φωτί της χάριτος.
Ταις αυτής αγίας πρεσβείας ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν
Και ένα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ στο κέντρο της Μόσχας, πόλη της Αγιούλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου