Ακούγοντας όλες αυτές τις φοβερές αποκαλύψεις, βλέποντας τις μάχες που δίνονται στα σχόλια των μπλοκ,αναρωτιέμαι αν κάθε φορά στο παρελθόν που η Πατρίδα μας αντιμετώπιζε εχθρούς οι Έλληνες επίσης ήταν τόσο εχθρικοί ο ένας απέναντι στον άλλο.
Ο Στρος Καν τώρα,ο Στάϊνμπεκ παλιότερα,ο Γιούνκερ ποιο πριν,πλήθος διεθνών οικονομολόγων προσπαθούν με κάποιο τρόπο δήθεν να μας αφυπνίσουν και μας λένε ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα με τους Έλληνες πολιτικούς.
Τώρα θες τα ΜΜΕ ,θες τα χημικά που μας ρίχνουν στις τροφές μέχρι και στον αέρα που αναπνέουμε οι Συν Έλληνες όχι απλά δεν επαναστατούν,αλλά αποχαυνωμένοι από τον καναπέ τους,θ έλεγε κανείς απολαμβάνουν το γκρέμισμα κάθε αξίας που παραδοσιακά με θυσίες οι πρόγονοι έχτισαν και θεμελίωσαν σ αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
Αλλά ξεχνάμε κάθε φορά πως όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο καλός Θεός γελά μαζί μας.
“Ού γάρ εισίν αί βουλαί μου, ώσπερ αί βουλαί υμών, ούδ ́ώσπερ αί οδοί υμών αί οδοί μου, λέγει Κύριος, αλλ ́ως απέχει ό ουρανός από της γής, ούτως απέχει ή οδός μου από των οδών υμών και τά διανοήματα υμών από της διανοίας μου”.
Και μάλλον αγαπημένοι συν Έλληνες ο καλός Θεός δεν Θέλει να επαναστατήσουμε,γιατί τότε θα το είχαμε ήδη κάνει.
Μας χρειάζεται όλους,είμαστε όλοι πολύτιμοι,Θέλει όμως να συνέλθουμε και να Συν χωρέσουμε για να συν χωρεθούμε. Και έτσι να συν πορευθούμε,δείχνοντας πάλι στην οικουμένη το Φως,όχι πλέον το αισθητό με τις σκιές του,αλλά το Φως το Ανέσπερο,το Άκτιστο που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται σε τούτο το κόσμο.
Εμείς είμαστε οι μοναδικοί Ορθόδοξοι που κρατάμε ακόμα ζωντανή την πίστη μας και το σχέδιο Του Θεού είναι να μας συν εφέρει γιατί η τεράστια παραγωγή των Αγίων που κατακλύζουν αυτό το τόπο εύχεται και προσεύχεται για μας και όλοι ειναι πολύ κοντά στο Κύριο μας που τόσο μας αγαπά και μας ανέχεται,και παρακαλούν την Αγάπη Του για όλους μας,ακόμη και γι αυτούς που είναι βαπτισμένοι αλλά τώρα Τον αρνούνται,γιατί αυτοί θα γίνουν οι μεγαλύτεροι Φάροι όταν Εκείνος πάλι μας καλέσει.
Και να πως θα γίνει αυτό :;:;
«Ο Χριστός είναι το παν»
Ο γέροντας Πορφύριος είπε: «Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε.
Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό.
Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού».
Το ’χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.
Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο.
Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρέ, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια.
Βρε εγώ δεν είμαι... δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω.
Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;
Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διάφορους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον τραυμάτισαν.
Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το Παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον
άνθρωπο να χαίρεται, να πετάει, να βλέπει όλα, να βλέπει όλους, να πονάει για όλους, να θέλει όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιονε θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά.
Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός.
Αγαπήσατε το Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού.
Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το Πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Και μακράν του Χριστού η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στεναχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών. Όλα, ζούμε εκείνα εκεί της ζωής μας. Και πάμε εδώ και πάμε εκεί, και τίποτα, και πουθενά δεν στεκόμαστε. Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδείτε. Ασκηταί, που εγνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε βγαίναν έξω να κάνουνε πιο πέρα« θέλαν να είναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους. Ο Χριστός είναι το Πάν.
Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το Πάν».
Να γίνουμε όλοι ένα εν Θεώ. Αν αυτό κάνουμε, γινόμαστε δικοί Του. Τίποτε καλύτερο δεν υπάρχει απ ́ αυτή την ενότητα. Αυτό είναι η Εκκλησία. Αυτό είναι η Ορθοδοξία. Αυτό είναι ο Παράδεισος. Ας διαβάσουμε απ ́ τον Ευαγγελιστή Ιωάννη την Αρχιερατική Προσευχή. Προσέξτε τους στίχους: “ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς ... ίνα πάντες έν ώσι, καθώς σύ, Πάτερ, έν εμοί καγώ έν σοί ... ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς έν εσμέν ... ίνα ώσι τετελειωμένοι είς έν ... ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ ́εμού”.
ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου