ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ

Θλίβομαι! Θλίβομαι στ’ αλήθεια που ένα Έθνος Ηρώων, το Έθνος μας, κατάντησε εθνάριο. Μια ασπόνδυλος κοινωνία που κυβερνάται επί 50ετίαν από τρεις οικογένειες. Που κατάντησαν την πατρίδα να σέρνεται, πενόμενη, καταχρεωμένη,κάτι ανάμεσα σε προτεκτοράτο και αποικία…Θλίβομαι! Γιατί
υπηρέτησα συνειδητά αυτήν την Πατρίδα. Με όνειρα, με ελπίδες….Όπως την υπηρέτησαν χιλιάδες άλλοι. Αφιέρωσα τα καλύτερα χρόνια μου, δεκαετίες ολόκληρες, στην υπεράσπιση των άγιων χωμάτων μας. Χειμώνες ατελείωτοι στα λασπόνερα του Έβρου, λιοπύρια αυγουστιάτικα στα ξερονήσια του Αιγαίου μας…Δεν μίλησα τότε. Ήλπιζα. Όπως και οι συνάδελφοί μου. Όπως όλοι μας. Και να που τώρα, φτάνουμε στο τέλος του κατήφορου. Κι η Πατρίδα διαλύεται. Και λέω, και αρωτιέμαι: Δεν πρέπει να σπάσει η σιωπή; Δεν πρέπει να ανοίξουμε τις ψυχές μας; Δεν πρέπει να κοιταχτούμε στους καθρέπτες και ν’ αναρωτηθούμε: Τι πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας; Που είναι τώρα οι εθνικές μας επάλξεις; Ανησυχώ! Πολλοί ανησυχούμε! Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω! Για αυτό ας μιλήσουμε καθαρά και ξάστερα. Δεν γνωρίζουμε, τάχατες, την αλήθεια; Πολλοί! Και γνωρίζουμε πολλά! Γράφονται τόσα, τον τελευταίο καιρό, ειδικά στα ΜΜΕ,που και κρίνω και συμπεραίνω. Διότι γνωρίζω. Και δυστυχώς επιβεβαιώνομαι.Έλληνες, ξυπνάτε! Μας κλέβουν την Πατρίδα, μας κλέβουν το αύριο των παιδιών της Ελλάδος!

Α.Κ., υποστράτηγος ε.α