«Αφίημι
υμίν την πόλιν και τα βασίλεια». Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.
Μουσική-Μανος Χατζιδάκις
Στίχοι-Νίκος Γκάτσος
Στα Κακοτράχαλα τα βουνά,
με το σουραύλι και το ζουρνά.
Πάνω στην πέτρα την αγιασμένη,
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
Ο Νικηφόρος και ο Διγενής
και ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
Δική τους είναι,μια φλούδα γης,
μα εσύ Χριστέ μου,τους ευλογείς,
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα,
απ'το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πως χορεύει ο Νικηταράς,
και αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
Από την Ήπεορο ως το Μωριά,
και απ'το σκοτάδι στη λευτεριά,
το πανηγύρι κρατάει χρόνια,
στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
Κριτής και αφέντης,είναι ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.
Του Έλληνα ¨του πάνε τα αδιέξοδα ¨ που του στήνουν γιατί μέσα από
αυτά ¨ξανα βαπτίζεται¨ πνευματικά ¨μεταλαμβάνει¨ της Ιστορίας του και
γίνεται πάλι πραγματικός Ρωμηός- Οικουμενικός και Φωτιστής.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
