-
- Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό όποιος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του «Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;». Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.
- Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ήμερα τον Μοναχό: «Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;» Καί ό Μοναχός απάντησε: Άγιε Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα καί νύκτα, ώστε οί δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν γι' αυτές, εάν ό Θεός δεν με βοηθούσε:
Εγώ πατήρ,εγώ αδελφός,εγώ νυμφίος, εγώ οικία,εγώ τροφεύς,εγώ ιμάτιον,εγώ ρίζα,εγώ θεμέλιος,παν όπερ αν θέλεις εγώ.Μηδενός εν χρεία καταστείς.Εγώ δουλεύσω.Ήλθον γαρ διακονήσαι,ου διακονηθήναι.Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ.Πάντα εγώ.Μόνον οικείως έχε προς εμέ.Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ,επι σταυρού δια σέ,άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός. Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.
Διδακτική διήγηση για όσους «σκοτώνουν» τον πολύτιμο χρόνο τους
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)